Het huwelijk begon in de zon
Grace herinnert zich hun levendige bruiloft – de manier waarop de lentlucht naar seringen rook, hoe Ethan’s hand trilde toen hij de ring om haar vinger schoof.
Hij was vriendelijk, geduldig en zeer gecompliceerd geweest – het soort man dat altijd aanvaardbaar wanneer haar koffie op was of wanneer haar schouders doorzakken na een lange dag. Zijn moeder, mevrouw Turner, verwelkomde haar vanaf het hartelijk begin en noemde haar « mijn dochter » voordat de inkt op de huwelijksvergunning zelfs maar was opgedroogd.
Grace dacht dat ze in een gezin vol liefde stapte.
Maar als je niet weet wat je ermee moet doen, laat het dan los.
Ethan begon het bed te verlaten toen het donker was. Nou, je hoeft je geen zorgen te maken over klappen, je weet wel, ‘mama is het meest beheerst’, ze is altijd op de slechtste plek.
Grace twijfelde er eerst niet aan. De man van mevrouw Turner was plotseling overleden, en eenzaamheid kan diep snijden als je de persoon bent kwijtgeraakt die ooit je bed deelt.
Toch luisterde Grace nacht na nacht naar het gelluid van de deur die dichtging, de stille voetstappen die door de bende vervaagden en het gefluister van iets dat ze niet konden benoemen dat de lege ruimte naast haar vulde.
