« Voor alles wat je hebt opgegeven, » zei David met trillende stem, « is vandaag voor jou, mam. »
Tranen stroomden over Anna’s wangen toen vijf paar armen haar omhelsden. Voor het eerst in jaren was ze niet langer de vrouw die Richard in de steek had gelaten. Ze was een moeder die volhield en een gezin stichtte dat niemand haar kon afnemen.
Het verleden keert terug
Maar het gefluister verdween nooit echt. « Ze heeft gelogen. » « Ze kennen hun echte vader niet eens. » Het gif van vooroordelen uit de kleine stad bleef decennialang hangen, wachtend om opnieuw toe te slaan.
Dat moment kwam dertig jaar na Richards vertrek.
Tegen die tijd waren de vijflingen volwassen en floreerden ze:
David, een architect die betaalbare woningen ontwerpt.
Naomi, een advocaat voor burgerrechten, gedreven door problemen uit haar jeugd.
Grace, een zangeres die erkenning krijgt.
Lydia runt haar eigen adviesbureau.
Ruth, een schilderes wiens werk in galerieën wordt tentoongesteld.
Van buitenaf leek het een triomf. Maar diep van binnen deed de afwezigheid van hun vader nog steeds pijn.
Tijdens een cultureel evenement in hun geboortestad werd Grace uitgenodigd om op te treden. De zaal zat vol – familie, vrienden en buurtbewoners die al dertig jaar over Anna fluisterden.
Terwijl Grace in de schijnwerpers stond, klaar om te zingen, klonk er een stem uit het publiek:
« Het is grappig hoe talent in families zit… als je überhaupt weet wie je vader is. »
