« Ze zal er gewoon van uitgaan dat het een gecompliceerde bevalling was », fluisterde haar moeder.
Later ontdekte ik een verstopte koffer, vol met een vals paspoort. Mijn maag kromp ineen. Elk vermoeden dat ik had, werd plotseling bevestigd. In mijn wanhoop draaide ik het enige nummer dat ik gezworen had nooit meer te bellen: mijn vervreemde vader. Hij had ooit als spion in de schaduw geleefd, en als iemand me kon beschermen, was hij het wel. Maar toen ik probeerde aan boord te gaan van een privéjet, blokkeerde een bewaker mijn weg.
« Je man heeft deze luchtvaartmaatschappij gisteravond gekocht, » grijnsde hij. « Hij wacht op je. »
Wat ik me niet realiseerde, was dat er iemand veel gevaarlijker in de buurt was: mijn vader.
Ik was acht maanden zwanger toen ik het plan van mijn miljardair-man om onze baby te stelen onderzocht.
Het was geen dramatisch filmmoment – geen donderslag, geen schijnwerper, alleen het constante gezoem van de centrale airco en het zachte geklingel van glas toen Adrian Roth beneden een drankje voor zijn moeder inschonk. Ik was wakker, onrustig van het constante schoppen van de baby, toen ik hun stemmen omhoog hoorde drijven.
« Ze zal denken dat het een medische complicatie is, » zei Margaret kalm.
« Sedatie. Verwarring. Het papierwerk kan later wel worden afgehandeld. »
Adrians antwoord was kouder dan ijs:
Tegen de tijd dat ze wakker wordt, is het kind al van ons. De artsen zullen bevestigen dat het nodig was. Ze zal niets anders overhouden dan verdriet en herstel.
Hun woorden deden mij verstijven.
Ik was met Adrian getrouwd vanwege zijn genialiteit, zijn vrijgevigheid en de illusie van veiligheid die zijn fortuin beloofde. In plaats daarvan was zijn rijkdom een wapen geworden.
Terug in de slaapkamer bonsde mijn hart. Een zwak schijnsel uit de kast deed me denken aan wat ik een week eerder had gezien. Achter Adrians zogenaamde ‘sporttas’ lag een zwarte aktetas. Daarin zaten ziekenhuisarmbanden, een vervalst toestemmingsformulier met mijn handtekening, documenten onder de titel ‘Continuity Plan’ en een paspoort met zijn foto – maar dan onder een andere naam: Andreas Rothenberg. Daaronder zat zelfs een vluchtschema van Roth Air Partners, een luchtvaartmaatschappij die Adrian slechts enkele dagen eerder had overgenomen.
