Minuten later ging haar telefoon. Het was haar man, Mark. Zijn stem, meestal stabiel, was dringend. « Zat je net in de trein? »
« Ja, » antwoordde Claire, opgeschrikt door de intensiteit in zijn toon. « Waarom? »
Mark aarzelde niet. « Ga terug naar het station – nu! Je moet terug! »
Claire bevroor waar ze stond, haar hart bonsde in haar oren. « Waar heb je het over? Waarom zou ik terugkeren? »
Er viel een pauze en toen Mark weer sprak, was zijn stem zachter, maar vol zekerheid. « Je bent nu veilig. Maar iemand hield je in de gaten. Iemand die je heeft gevolgd. Iemand… vertrouwd. »
Claire’s adem stokte. Haar gedachten speelden de blik van de man af, de manier waarop die haar op haar plaats had vastgepind. « Hoe weet je dat? » fluisterde ze. « Hoe zou je dat ooit kunnen weten? »
Maar ze voelde het antwoord al. Het was geen logica. Het was geen bewijs. Het was iets diepers.
Op de een of andere manier had Mark haar angst van kilometers ver gevoeld. Op de een of andere manier had hij geweten dat ze niet alleen in die trein zat.
De band voorbij afstand
Claire draaide zich langzaam om en keerde op haar schreden terug naar het station. De menigte drukte zich om haar heen – vreemden die haast hadden om ergens te komen – maar ze voelde zich niet langer verloren onder hen.
Haar geest tolde van vragen, maar haar hart voelde vreemd kalm aan. Hoe kon Mark voelen wat er met haar gebeurde als hij er niet eens was? Was het geluk? Intuïtie? Of was het iets groters – iets dat woorden nooit helemaal konden uitleggen?
Terwijl ze liep, dwaalden haar gedachten af naar de jaren die ze hadden gedeeld. De kleine dingen die hun liefde uniek maakten. De manier waarop Mark altijd leek te bellen als ze hem het meest nodig had. De keren dat hij haar zinnen afmaakte, of op de een of andere manier wist wanneer ze van streek was voordat ze zelfs maar een woord zei.
Misschien was het helemaal niets mystieks. Misschien was het gewoon liefde – het soort dat twee zielen zo stevig samenbindt dat afstand, stilte en zelfs angst het niet kunnen verbreken.
