ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Na onze scheiding grijnsde mijn man en gooide een oud kussen naar me. Toen ik het openritste om het te wassen, was ik verbijsterd door wat erin zat…

Ik ging terug naar mijn huurkamer en zat verbijsterd naar het kussen te staren. Denkend aan zijn sarcastische woorden besloot ik de kussensloop eraf te halen en te wassen, in ieder geval om hem schoon te maken en vannacht rustig te kunnen slapen, vrij van pijnlijke herinneringen.

Toen ik de kussensloop openritste, voelde ik iets vreemds. In de zachte, katoenen pluis zat iets klonterigs. Ik reikte erin en verstijfde. Een klein papieren pakje, zorgvuldig verpakt in een nylon tas.

Ik opende het met trillende handen. Er zat een stapel geld in, allemaal 500 peso-biljetten en een vel papier, in vieren gevouwen.

Ik opende het papier. Het vertrouwde, trillende, onvaste handschrift van mijn moeder verscheen: « Dochter, dit is het geld dat ik voor je heb gespaard voor het geval er iets misgaat. Ik heb het in mijn kussen verstopt omdat ik bang was dat je te trots zou zijn om het aan te nemen. Wat er ook gebeurt, lijd niet voor een man, mijn liefste. Ik hou van je. »

Mijn tranen vielen rijkelijk op het vergeelde papier. Ik herinnerde me hoe mijn moeder me op onze trouwdag een kussen had gegeven en had gezegd dat het heel zacht was, zodat ik goed zou slapen.

Ik lachte en zei: « Je wordt oud, mam, het is vreemd dat je dat denkt. Héctor en ik zullen gelukkig zijn. »

Mijn moeder glimlachte alleen maar, met een afwezige, verdrietige blik in haar ogen. Ik drukte het kussen tegen mijn borst en had het gevoel alsof mijn moeder naast me zat, mijn haar streelde en me troostte.

Het bleek dat ze altijd al had geweten hoeveel mijn dochter zou lijden als ze de verkeerde man koos. Het bleek dat ze een plan B voor me had voorbereid; Niet eentje die me rijk zou maken, maar eentje die me van wanhoop zou redden.

Die nacht lag ik op het harde bed in mijn kleine huurkamer, mijn kussen tegen mijn borst geklemd, mijn tranen doorweekten de kussensloop.

Maar deze keer huilde ik niet om Héctor. Ik huilde omdat ik van mijn moeder hield.

Ik huilde omdat ik me gelukkig voelde, omdat ik tenminste een plek had om naar terug te keren, een moeder die van me hield, en een hele wereld die op me wachtte.

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire