« Ben je gek geworden? We hebben een reputatie, een bedrijf, twee kinderen studeren in het buitenland! En jij wilt een kreupele bedelaar in huis halen? Wat zullen de mensen wel niet zeggen? »
Alejandro glimlachte flauwtjes en bedroefd.
« Ik begrijp het. Maak je geen zorgen. Ik zal je niet meer lastigvallen. Ik wilde je maar één keer zien. »
Toen viel de deur dicht. De regen gutste. En de rolstoel rolde langzaam weg, een zoon achterlatend die eindelijk zijn thuis had gevonden – om er vervolgens van weggestuurd te worden.
4. Het Diner van de Waarheid
Drie dagen later ontving de familie Ruiz een uitnodiging voor een prestigieus benefietgala in Madrid, georganiseerd door Horizon Tech, het toonaangevende techbedrijf in Spanje. Het evenement eerde families die een persoonlijke tragedie hadden overwonnen.
Terwijl de lichten dimden, verklaarde de gastheer:
“Welkom bij de oprichter en president van Horizon Tech: de heer Alejandro Ruiz!”
Applaus vulde de zaal. Maar Don Fernando en Doña Isabel verstijfden van schrik. Hij was het – de man uit de rolstoel – die nu rechtop stond, verfijnd en vol zelfvertrouwen.
Alejandro nam de microfoon over.
Voordat we beginnen, wil ik een verhaal delen.
Het gaat over een jongen die zijn ouders verloor bij een ongeluk.
Jaren later vond hij ze terug… maar ze verwierpen hem omdat hij arm was, omdat hij niet kon lopen.
Die ouders zijn er vanavond. En nu weten ze wie ik ben.
De menigte werd stil. Doña Isabel rende snikkend naar voren.
« Alejandro! Mijn zoon! Vergeef ons! We wisten het niet… we herkenden je niet! »
Hij keek haar aan, zijn ogen glinsterden.
« Nee, moeder. Je herkende me. Je kon me gewoon niet accepteren.
Vertel me… als ik vanavond nog in die stoel zat, zou je me dan nu vasthouden? »
Don Fernando viel trillend op zijn knieën.
