Ze zag er stralend uit, hield haar boeket vast en liep vol zelfvertrouwen naar het altaar alsof het haar thuis was.
Ze bereikte het altaar en draaide zich om naar de verbijsterde gasten.
« Het spijt me, » zei ze vastberaden. « Maar deze dag hoort van mij te zijn. »
Er klonk een zucht in de lucht.
Ik ben tien minuten ouder. Ik had eerst moeten trouwen. Maar Emily… ze krijgt altijd alles. De betere baan, de betere vriend, ieders lof.
Eindelijk vond ik mijn stem. « Stacey, wat ben je aan het doen? »
Ze keek me aan met waterige ogen. « Ik ben het zat om in jouw schaduw te leven. Ik wilde me gewoon gezien voelen. Me bijzonder voelen. »
Ter illustratie.
Er daalde een doodse stilte neer in de kamer totdat moeder opstond van haar stoel.
Ze liep rustig naar het altaar en pakte mijn hand.
« Het is Emily, » zei ze duidelijk. « Haar dag. Haar bruiloft. Stacey, ik hou van je. Maar het stelen van de vreugde van je zus is niet de manier om onze pijn te verzachten. »
Haar stem brak. « Als je pijn hebt, kom dan naar mij. Maar doe je zus geen pijn om jezelf beter te voelen. »
Stacey’s uitdagende gezicht trilde. Ze deed een stap achteruit, haar lippen trilden, en keerde stilletjes terug naar de achterbank.
Mama draaide zich naar mij om, haar ogen vol tranen.
Je hebt geen perfecte jurk nodig om een mooie bruid te zijn. Je hart, je kracht, je liefde voor Mark – dat straalt er vanaf.
Ter illustratie.
Met haar aan mijn zijde liep ik door het gangpad.
De ceremonie ging als een waas voorbij. De geloften, de kus, het applaus – ik voelde me nauwelijks aanwezig.
De ontvangst was nog somberder. Gasten lachten treurig en fluisterden in de hoeken. Ik probeerde te dansen en te glimlachen, maar niets leek echt.
Stacey verdween. Ze verdween direct na de ceremonie – nog steeds in mijn jurk.
Later die avond, toen de meeste gasten al vertrokken waren, kwam ze terug.
Ze had haar gewone kleren weer aangetrokken en droeg haar jurk in een kledinghoes. Haar gezicht was vlekkerig en haar ogen waren rood van het huilen.
« Emily, » fluisterde ze. « Het spijt me zo. »
