Mijn toekomstige schoonmoeder, Vionna, trok stiekem mijn trouwjurk van $ 3.000 aan – en verpestte hem. Ze lachte erom, weigerde te betalen, en mijn verloofde stond er zwijgend bij terwijl mijn hart brak. Ik dacht dat het de eens en voor altijd was… totdat twee dagen later een klop op de deur alles veranderde. « Ik was er, » zei mijn toekomstige schoonzus. « Ik heb mijn moeder gezegd dat ze moest stoppen, maar ze wilde niet luisteren. » Toen liet ze me haar telefoon zien. « Maar ik heb iets gedaan om je te helpen. »

De eerste keer dat ik om dezelfde reden kwam, barstte ik in tranen uit. Niet vanwege de prijs, hoewel $3000 niet goedkoop was, maar omdat het perfect was. Het satijn dat subtiel onder het lichte, delicate kant gleed dat mijn tweede adem omhulde, en de vloeiende sleep die een droom was waar ik mijn hele leven op had gewacht. Ik stelde me voor dat ik in deze jurk naar Ethan – mijn verloofde – liep, met zijn ogen stralend als de zon.

Maar zoals ik heb geleerd, kunnen dromen worden verbrijzeld door handen die ze niet respecteren.

Het gebeurde op een rustige zondagmiddag. Ik was even weggegaan om wat zekerheden te zoeken en had de jurk veilig in de kast laten hangen in de logeerkamer van Ethans moeder – ons tijdelijke huis vóór de bruiloft. Als ik naar buiten stap, voel ik iets verontrustends. Het was te stil in huis. Toen hoorde ik boven een vaag geluid van een rits.

Mijn hart sprong op om iets te doen.