ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Mijn man kocht plotseling een rode jurk voor zijn schoonzus en vertelde haar dat het haar verjaardag was, ook al was hij de verjaardag van zijn vrouw twee dagen eerder vergeten. Ik voelde me vreselijk toen ik de waarheid over hem hoorde.

 

« Ik wil eerlijkheid en respect. De rest bepaal ik zelf wel. »

2) Drie documenten en een mangalsutra
Ik heb drie artikelen voorbereid:

Tijdelijke scheiding tussen Arjun en mij gedurende zes maanden.

Afspraak: geen privécontact tussen Arjun en Priya, anders stappen we naar de rechter.

Financiële afwikkeling: alle gezamenlijke spaargelden op mijn naam, betaling voor maandenlang verraad.

Toen legde ik mijn mangalsutra neer:

« Als je haar nog eens ziet, scheid ik van je. Ik verwijder dit niet omdat ik het huwelijk afwijs, maar om mijn waardigheid te beschermen. »

Arjun werd bleek. Zijn moeder draaide zich trillend om. Priya trok ook en fluisterde:

« Het spijt me, schoonzus. Ik ga nu even terug naar het huis van mijn moeder. »

Rohan vouwde de papieren:

« Ik zal het later aan onze ouders uitleggen. »

Weken later nodigde Priya me uit voor Juhu Beach. Ze bracht de rode jurk, gewassen en gevouwen.

« Ik geef het terug, niet aan jou, maar aan mijn geweten. »

Ik staarde naar de golven:

“Je kunt de jurk teruggeven, maar hoe zit het met vertrouwen?”

Priya’s ogen waren gezwollen:

« Ik ga ergens anders werken, ver bij hem vandaan. Rohan zei dat ik zelf moest nadenken. Ik vraag je niet om vergeving, alleen dat je jezelf niet haat omdat je verkeerd hebt vertrouwd. »

De zeebries tilde de rok op. Ik zei:

“Verbrand het – niet om het uit te wissen, maar om het te beëindigen.”

We staken het aan met droge stokjes; de rode gloed werd feller en doofde vervolgens weer.
Die avond mailde Arjun me een bewijs dat hij zich had ingeschreven voor een cursus ethiek. Buiten staand mompelde hij:

« Ik smeek niet om vergeving. Gewoon een kans om te herstellen wat ik heb gestolen: jouw vrede. »

Ik deed de deur dicht. Ik was moe, maar vastberadener. De tijd zou ieders pad onthullen.

Later ontmoette Rohan me bij een theekraam. Zijn ogen waren roodomrand en hij fluisterde:

« Ik zal ze geen pijn doen. Ik stop er gewoon mee. Als ik na zes maanden nog steeds wil stoppen, teken ik. Anders… ga ik verder. Ik weiger een schim van een jurk te zijn. »

Ik antwoordde zachtjes:

Word geen schaduw van woede. Je verdient beter.

 

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire