Arjun haalde diep adem en gaf toe: voordat hij met mij trouwde, had hij kort een relatie gehad met Priya, de dochter van de buren. Later trouwde ze met Rohan. Ik dacht dat het voorbij was, maar toen ze eenmaal mijn schoonzus was, bleven ze elkaar zien. Eerst alleen begroetingen, toen kleine gunsten en uiteindelijk geheime koffiedates.
De rode jurk… was niet zomaar een cadeau. In zijn galerij vond ik een foto van hen van een maand eerder, slenterend over een strand in Goa, toen Arjun beweerde dat hij « voor zaken » op reis was.
Rohan verbleekte van afschuw. Wat mij betreft welde woede op, maar er vloeide geen enkele traan. Ik stond op en verklaarde:
« Vanaf nu ben ik niet langer je vrouw. »
Ik liep weg, een stem van woede, tranen en het geluid van een uiteenvallend gezin achterlatend. Dit alles werd veroorzaakt door die rode jurk.
Die regenachtige avond, toen ik mijn appartement in Andheri verliet, reed ik achterin een riksja, mijn tas stevig vasthoudend als het laatste restje trots. Het rood op die foto flitste door mijn hoofd – dezelfde kleur als mijn trouwdupatta, maar nu symboliseerde het een waarschuwing.
De volgende ochtend kwam ik terug. Niet om te blijven, maar om de zaken recht te zetten.
1) Familieconfrontatie in Sharma’s huis
Mijn schoonmoeder, Sarla Devi, verzamelde ons op het terras waar papadums gewoonlijk droogden. Geen geklets vandaag. Arjun zat stil, Rohan leunde tegen de balustrade en Priya draaide haar handen tot haar knokkels wit werden.
Ik legde enveloppen op tafel: de bon, de foto’s van het café, het Goa-ticket.
Ik stond tegenover Arjun:
« Spreek. In aanwezigheid van je moeder, in aanwezigheid van je broer. »
Arjun haalde adem:
Ik… had het mis. Het begon met oppervlakkige gesprekken, maar ik ging over de schreef. Ik dacht dat ik de controle had, maar dat was niet zo.
Rohan klemde zijn tanden op elkaar:
“Broer, waren jij en zij voor het huwelijk…?”
Arjun knikte:
Er was een vonk. We maakten er een einde aan. Ik nam aan dat hij weg was.
Priya snicket:
« Het spijt me. Ik heb geprobeerd me te verzetten, maar elke ruzie met Rohan… dreef me terug naar hem. »
Sarla Devi sloeg op tafel:
In dit huis is het beter om uit elkaar te gaan dan te leven met leugens. Vertrouwen dat eenmaal gebroken is, kan niet worden hersteld.
Ik draaide mij naar Rohan:
« Wat wil je? Ik steun je. »
Rohan slikte:
