Symbool van de snelheidscultuur
De speed-pedelec is ook een symptoom van een bredere snelheidscultuur. Mensen vinden 20 of 30 km/u te traag en willen sneller, altijd sneller. Het probleem is dat ze daarbij vaak het fietspad delen met kwetsbare weggebruikers: kinderen die aan 10 à 15 km/u rijden, ouders met bakfietsen of ouderen op een gewone e-fiets. Het snelheidsverschil creëert gevaarlijke situaties. Een bocht die voor een gewone fietser perfect veilig is, wordt voor een speed-pedelec een valstrik. Zelf heb ik al schrikmomenten meegemaakt wanneer een speed-pedelec onverwacht uit een hoek opdook.
Meer ongevallen, minder sociaal
De ongevalscijfers bevestigen dit beeld: naast ouderen op e-bikes zijn het vooral speed-pedelec-gebruikers die zorgen voor een stijging in de fietsdoden. Terwijl het aantal slachtoffers bij gewone fietsen daalt, stijgt het bij deze snellere variant. Bovendien verandert ook de fietscultuur. Waar fietsen traditioneel ook een sociale activiteit is – naast elkaar rijden, praten, ontspannen – verandert de speed-pedelec het rijgedrag. Gebogen houding, helm met vizier, elektrische claxon: het lijkt meer op motorrijden dan op fietsen.
Geen marginaal fenomeen meer
In Nederland, Vlaanderen en België zijn speed-pedelecs intussen geen nicheproduct meer. Ze worden massaal gebruikt voor woon-werkverkeer. Dat betekent dat hun invloed op het verkeer, de veiligheid en de fietscultuur steeds groter wordt. Het is dus hoog tijd om keuzes te maken.
