Vaderdag eindigde met de ultieme gebeurtenis in mijn leven: het overlijden van mijn biologische vader. Ik kwam met een hartverwarmende kaart, het recept van mijn moeder voor een citroenreep en tien jaar dankbaarheid. Ik had niet verwacht met tranen in mijn ogen te vertrekken, gebroken door waarheden die ik nooit had verwacht.
Mijn moeder trouwde met Gary toen ik 15 was. Mijn vader verdween toen ik klein was, en het grootste deel van mijn leven waren alleen mijn moeder en ik er nog. Toen hij Gary mee naar huis nam, werd hij niet gevonden, en daar werd voor gezorgd. Maar hij was aardig en geduldig, repareerde altijd kapotte dingen in huis, kwam af en toe naar school en bakte op zondagochtend perfecte pannenkoeken. Ik noemde hem nooit ‘papa’, maar diep van binnen vroeg ik me af of hij ooit gevonden zou worden.
