Die dag schitterde de trouwzaal als een paleis. De gouden lichten verlichtten het stralende gezicht van de bruidegom – Rodrigo, een succesvolle zakenman die een keten van luxe restaurants in Mexico-Stad bezit.
Naast hem stond Camila, de jonge en mooie bruid, gekleed in een met pailletten bezette zeemeerminjurk. Ze begroette de gasten met een onophoudelijke glimlach.
Niemand wist dat Rodrigo nog maar een jaar eerder hand in hand liep met zijn vrouw Mariana. Ze was een lieve vrouw die hem in stilte steunde vanaf het moment dat ze niets meer hadden, totdat hij uitgroeide tot een man die door iedereen werd bewonderd.
Maar Rodrigo veranderde. Hij ontmoette Camila tijdens een zakendiner. Ze was jong, verleidelijk en wist hoe ze een man moest behagen. Langzamerhand begon Rodrigo Mariana koel te behandelen. Hij gaf haar de schuld van absurde dingen, liet haar huilen en dreef haar tot extreme uitputting.
De genadeslag kwam toen Rodrigo, midden in een huilbui op zijn kantoor, in het geheim een ziekenhuis belde en de papieren ondertekende om zijn vrouw op te laten nemen in een psychiatrisch ziekenhuis. Hij beweerde dat ‘ze leed aan waanideeën’.
De dag dat ze haar meenamen, keek Mariana hem aan met tranen die over haar wangen stroomden:
