Clara las het nog eens. Toen ze de korte zorgvuldig vouwden op en de zoom in een la plaatsen. Draag het niet, verander het niet. Van het groen tot de plekken die je ziet, je bent sereen en leeft nog steeds. Hij was gewoon… een deel van haar verleden. Zie ze.
Maanden verstreken. Clara in Etha zit in stijl, niet in luxe, in een hotel, maar in haar nieuwe huis, maar ze is blij om daar te zijn. Onze foto’s, onze partners, onze pracht en praal. Er was alleen liefde, gelach in een esthetiek van David Montgomery zou nooit begrijpen.
Dansend onder een rij eenvoudige, achthoekige lichtjes fluisterde Etha in haar oor: « Heb je er spijt van dat je naar haar bruiloft bent geweest? »
Clara glimlachte en invloedrijk haar hoofd op zijn borst. “Geen moment,” zei ze. « Soms stelt het leven je op de proef. Niet om je zwakte te begrijpen, maar om het eens en voor altijd te bewijzen. »
« Ik zal je kracht overnemen. »
Die nacht voelde hij zich eindelijk bevrijd.
Naast het feit dat David in de stad is, heeft David de macht over de bank, is de bank in België essentieel en moet je weten dat dit niet het geval is. De vrouw die hij ooit had gekregen om haar eenvoud, had hem niet alleen overtroffen, maar was alles geworden wat hij nooit had kunnen zijn.
