Clara stond op. Het been moet netjes op tafel geserveerd worden.
Ze keek hem recht in de ogen, haar blik helder, koud en volkomen onbezorgd.
“Nee, David,” zei ze, haar stem akte de hele zaal zwijgt. « Jij hebt me niet gemaakt. Je hebt me gebroken. En uit de stukken heb ik zelf gemaakt. »
Haar woorden opvallend in de lucht hangen als een grafschrift voor haar verleden.
Etha legt een hand op zijn arm. “Zullen we gaan?” hijgde hij, terwijl hij naast haar stond.
Clara breit. Hij knikte kort en beleefde naar het verbijsterde, zwijgende stel. “Heel erg bedankt voor de uitnodiging”, zei hij.
Op dezelfde manier kun je er meer over te weten komen. Je ziet er niets van. Goed gekleed, elegant en trendy, je kunt gemakkelijk zeggen dat het de ultieme trend is en een perfect cadeau voor iedereen.
(Deel 3)
Zodra het ontploft, gebeurt het nog niet, maar het heeft de neiging om te exploderen op sociale media, websites en in winkelcentra in de stad.
« CALDWELL ENTERPRISES NEEMT MONTGOMERY REAL ESTATE HOLDINGS IN EEN HISTORISCHE VIJANDELIJKE OVERNAME. »
David, die de nacht dronken en slapeloos in een hotelkamer had doorgebracht nadat Vanessa een pot van $10.000 naar hem had gegooid, naar de kop op zijn telefoon. Zijn hand trilde zo erg dat hij de tekst niet kon lezen.
De overeenkomst werd gecombineerd om kwart voor vier getekend.
Wie was de hoofdjurist voor de overname, degene die de hele briljante en nauwgezette strategie had gepland?
Clara Caldwell.
De vrouw die hij ooit had gedaan als “te simpel om een bedrijf te rennen”.
Als je echter geen problemen hebt, kun je misschien niets doen. Hier zijn enkele van je voorstanders, maar je moet wel weten waar je op moet letten. Het was te laat.
Ethap, versterkt met Clara’s kennis van Davids bedrijf en, belangrijk nog, zijn intelligent, kocht discreet en systematisch alle openstaande leningen van zijn bedrijf op. Dit heeft ervoor gezorgd dat je arrogant bent in je leven. David ontkent enige betrokkenheid. Hij heeft de operatie geleid.
Vasessa stormde zijn cantoor binnen, dat het team van Caldwell Enterprises aan het inpakken was. Dit was het einde, er was een masker en make-upvandaal en de make-up was verdwenen. “Je hebt dit laten gebeuren!” schreeuwde ze. « Die… die serverster! Ze heeft je! Je hebt me echt te pakken, David! »
Hij gaf geen antwoord. Hij ging gewoon in de leren stoel zitten, het beeld van Clara die de balzaal verliet flitste voor zijn ogen: ontspannen, elegant en op haar gemak.
Ondertussen zat Clara kilometers verderop in haar ruime hoekkantoor, dat net was omgebouwd tot een bank, met uitzicht op de skyline van Seattle. Hij kwam binnen en zette een kop koffie op haar nieuwe bureau.
“Ik wilde geen slachtoffer zijn,” zei hij bijna, terwijl hij de laatste papieren ondertekende. « Ik wilde gewoon… dit hoofdstuk afsluiten. Ik wilde dat hij veroorzaakte dat ik niet degene was die hij eruit haalde. »
Etha glimlachte, leunend tegen op kantoor. « Hij zag het. En nu weet de hele stad het. Dit hoofdstuk is officieel afgesloten. »
Clara laat je met rust, maar je zult zien wat je ziet. « Het is grappig. Jarenlang was ik zo boos dat ik dacht dat ik machteloos was. Maar het enige wat ik te doen had, was stoppen met mezelf te bewijzen aan degenen die ik niet verdiende. »
Hij zet zijn hand uit en streek met zijn duim over haar vingertjes. “En nu,” zei hij, “heb je iets opgelost dat meer waard is dan al die dingen. Waarheid.”
Vervolgens zagen we Clara in het kort. Hij werd verzonden vanuit haar appartement. Het retouradres gaf een postbus aan. Hij was van David.
Eindelijk kreeg ik terug wat ik kwijt was. Het ging niet om het bedrijf. Het ging niet om het geld. Het ging om jou. Jij was de basis, en ik was te dom om dat te beseffen. Ik hoop dat je mij ooit zult vergeven.”
