Het diner in Mendoza’s meest exclusieve restaurant was een waar feest.
Javier Monteiro, een 50-jarige miljardair en industrieel, hief een glas champagne om te toosten op zijn verloofde Liana.
De volgende dag zouden ze een royaal huwelijkscontract tekenen en binnen een week trouwen.
Voor Javier was het het begin van een nieuw hoofdstuk.
Voor Liana was het de bekroning van een plan om de controle over zijn fortuin te krijgen.
Terwijl Javier in gesprek was, haalde Liana discreet een pakje uit haar tas en goot een wit poeder in zijn champagneglas.
Het plan was simpel: het medicijn, een krachtig kalmeringsmiddel, zou de symptomen van een beroerte nabootsen.
Zodra hij wilsonbekwaam zou worden, zou de medeplichtige arts hem ongeschikt verklaren en zichzelf de volledige controle geven. Ze wilde niet zijn weduwe zijn; ze wilde zijn voogd zijn.
Een waarschuwing
Maar de daad bleef niet onopgemerkt.
Van de andere kant van de kamer zag een jonge serveerster, Sofia, het allemaal: het witte poeder en de wrede glimlach op Liana’s lippen.
Sofia’s hart begon sneller te kloppen.
