Het terras glansde in de middagzon – kristallen glazen, witte tafellakens en ingetogen rijkdom aan elke tafel.
Benjamin Hale, de miljardair en CEO van Hale Global, zat alleen in een hoekje. Voor het eerst in weken nam hij even een pauze van de vergaderzalen en onderhandelingen. Hij haalde langzaam adem en scrollde door zijn telefoon, terwijl de ober zijn lunch neerzette – een geroosterde zalmfilet met citroenglazuur.
Advertentie
Hij stond op het punt de eerste hap te nemen toen—
« EET DAT NIET! »
De kreet, zacht maar krachtig, doorbrak het gemompel van beleefde gesprekken.
Advertentie
Benjamin verstijfde. Alle hoofden draaiden zich om.
Een jongetje, amper acht jaar oud, stond bij de heg bij de ingang van het café. Zijn kleren waren vuil, zijn haar zat in de war en hij klemde een versleten teddybeer vast. Zijn grote bruine ogen straalden van angst.
« Alsjeblieft! » riep hij. « Eet het niet op! Het is vergiftigd! »
De bewakers renden meteen naar hem toe en grepen de jongen bij zijn arm. « Meneer, hij is een straatkind. Hij moet wel aan het bedelen zijn… »
« Wacht. » Benjamin hief zijn hand op en staarde naar het kind. « Wat zei je? »
De jongen trilde, maar gaf niet op. « Er kwam een vrouw binnen en ruilde je bord om terwijl de ober niet keek. Ik zag haar iets uit een klein flesje inschenken. »
