Een paar momenten later kwam Michael naar buiten – knap, verzorgd, nog steeds in zijn werkkleding, telefoon in zijn hand.
« Mam, wat is er aan de hand? Ik ben met iets belangrijks bezig, » zei hij met een gehaaste toon.
Helen aarzelde en haalde een opgevouwen ziekenhuisdocument uit haar tas.
« De dokters zeggen dat ik binnenkort een operatie nodig heb. Het is… het is duur. Ik hoopte dat je me een beetje kon lenen. Als je broer thuis zijn oogst verkoopt, betaal ik je terug. »
Michael fronste lichtjes en ademde uit.
« Mam, het gaat de laatste tijd slecht met de zaken. Ik heb rekeningen, leveranciers… dit is geen goed moment. Laat me er even over nadenken, oké? »
Haar ogen glinsterden.
« Ik heb niet veel nodig, zoon. Net genoeg voor de ziekenhuisstorting. Alstublieft. »
Michael keek Lauren nerveus aan en zei toen snel, alsof hij het gesprek wilde beëindigen:
“Hier, mam, neem dit even.”
Hij opende de kofferbak van zijn auto en gaf haar een pakje instantnoedels.
« Ik stuur je later wat geld als het beter gaat. Je moet naar huis gaan voordat het harder gaat regenen, oké? »
Hij leidde haar zachtjes naar de poort.

“Wees voorzichtig op de terugweg.”
Het zware metalen hek sloot met een doffe klap achter haar.
Helen bleef even staan, de noedels tegen haar borst geklemd, terwijl de motregen overging in aanhoudende regen. Haar oude jas werd klam, maar ze zei niets.
Tijdens de lange wandeling naar huis fluisterde ze zachtjes tegen zichzelf:
« Hij moet het echt moeilijk hebben. Hij heeft me tenminste iets gegeven. Dat is nog steeds zijn manier van zorgen. »
Toen ze haar kleine, krakende huis aan de rand van de stad bereikte, zette ze de noedels op tafel. Haar maag knorde; ze had sinds de ochtend niet gegeten.
Ze besloot ze te koken: een warme maaltijd voor een koude avond.
Maar toen ze het pakje openscheurde, viel er iets onverwachts uit: een verzegelde envelop verstopt tussen de noedelzakjes.
Haar handen trilden toen ze het opende.
Er zaten 3.000 dollar aan contanten in en een opgevouwen briefje in het handschrift van haar zoon:
« Mam,