Een zeventigjarige moeder ging naar het huis van haar zoon in de hoop geld te lenen voor een hartoperatie.
Maar in plaats van haar te helpen, gaf hij haar een eenvoudig pakje instantnoedels voordat hij haar beleefd naar de deur begeleidde.
Pas later, toen ze het thuis opende, ontdekte ze iets dat haar deed trillen van emotie…
Een bezoek in de regen
Die middag viel de regen onophoudelijk neer op de heuvels van de provincie Quezon.
Dolores, met gebogen rug en leunend op een wandelstok, sjokte langzaam over het modderige pad.
Over haar schouder hing een oude stoffen tas met een paar medische papieren en wat pesos – nauwelijks genoeg om brood en zout te kopen.
Op haar zeventigste konden haar benen haar niet meer dragen zoals vroeger.
Maar die dag had ze haar laatste krachten verzameld om haar zoon Ramón te gaan zien – het kind dat ze alleen had opgevoed, met alle liefde en opoffering van een moeder.
De dokter had het vreselijke nieuws gebracht: een dringende hartoperatie die tienduizenden pesos zou kosten – een onmogelijk bedrag voor een arme weduwe.
Omdat ze geen andere keus had, wendde Dolores zich tot haar enige zoon.
Ramón was nu een succesvolle man in Quezon City: eigenaar van een bouwmarkt, woonde hij in een prachtig huis met een glimmende auto op de oprit.
Ze geloofde oprecht dat hij, hoe druk hij het ook had, nooit zou weigeren zijn moeder te helpen.
Bij de deur van zijn zoon
Aangekomen bij de grote ijzeren poort, belde ze: « Ting-ting. »
Even later ging de deur open. Het was haar schoondochter – een jonge vrouw met een kille blik en een droge stem.
« Wat wil je, Nanay? » vroeg ze ongeduldig, terwijl ze de versleten kleren van de oude vrouw bekeek.
Dolores glimlachte vriendelijk.
« Ik kwam op bezoek… en even praten met Ramón, mijn dochter. »
Zonder een woord verdween de jonge vrouw het huis in.
Even later verscheen Ramón, nog steeds met zijn telefoon in de hand, netjes gekleed en zichtbaar gehaast.
« Mam, wat doe je hier? Ik heb het echt heel druk. »
