« Een familielid… in ditzelfde huis. »
Hij keek rond in de lege woonkamer, naar de flikkerende kaars op het altaar. Zijn dochter sliep in de slaapkamer. Wie had dit gedaan? Zijn zwager? Een familielid, begerig naar een erfenis?
Toen kwam er weer een boodschap:
« Doe de houten lade open… dan zul je het begrijpen. »
Hij rende naar de kast waar hij zijn papieren bewaarde. Met trillende handen opende hij de la. Onder de papieren vond hij een potje pillen, het etiket eraf gescheurd en slechts een paar witte pillen erin.
Hij herinnerde zich de vorige avond: de nicht van zijn vrouw had hem een glas warme melk gebracht. Ze dronk het op… en minder dan een uur later begon de crisis die een einde aan zijn leven zou maken.
De man stortte in elkaar, doorweekt van het zweet. Een laatste bericht verscheen op het scherm:
« Zorg goed voor onze dochter. Laat haar niet de volgende zijn. »
Hij knielde op de grond, zijn telefoon stevig vastgeklemd, tranen stroomden over zijn wangen. Buiten floot de wind door de kieren van het raam en flikkerde de kaarsvlam alsof er een onzichtbare aanwezigheid was.
