Clara streelde haar lippen en probeerde niet te ontploffen. Ze wilde geen ruzie beginnen, maar ze voelde dat haar hele wezen tegen het idee in opstand kwam. Voor haar was het appartement niet alleen vier muren in een drukke stad, maar een stukje geschiedenis, een jeugdherinnering en een geschenk van haar grootmoeder, die het aan haar naliet.
“Helgo, – ze zei langzaam maar vastberaden,” dit appartement is onze enige garantie voor veiligheid. Het is niet alleen onroerend goed.
De schoonmoeder haalde haar schouders op alsof ze niets begreep.
Echte zekerheid geeft je financiële onafhankelijkheid. Het appartement genereert geen inkomsten. Het is gewoon een last. Investeren geeft ons alle vrijheid.
Luka zwijgt. En zijn stilte was zwaarder dan woorden. Clara keek hem hopelijk aan, maar hij ontweek haar blik.
‘Zeg iets, Luka,’ zei ze zachtjes.
“Ik…”zuchtte hij. – Geen idee. Mam ‘ s idee is niet zo gek. Het toerisme groeit en mensen zijn op zoek naar een vakantie dicht bij de natuur. Het zou kunnen werken.
Clara voelde haar hart strakker worden. “En als het niet werkt?”Als we met niets achterblijven?
Helga reageerde onmiddellijk, alsof ze op deze vraag had gewacht.:
– Dat zeggen mensen zonder moed. Grote successen vereisen offers. Er is geen winst zonder risico.
Clara stond plotseling op van de tafel. “Ik ga niet alles opofferen wat we hebben.
De atmosfeer werd dikker. Luka friemelde rusteloos, en Helga, beledigd, drukte haar lippen in een dunne lijn.
