De eerste is Big John en wordt nu verkocht bij Saint Mary’s Hospice. Toen hij hoorde dat hij uit kamer 117 kwam.
Ontvang het direct in uw inbox
Wij zijn geïnteresseerd in elf verantwoordelijken, wij hebben privacyrechten.
Het is noch olie, noch olie van welke aard dan ook, maar het sterft niet, maar de hoepel verliest zijn gewicht niet.
“Nou ik verdwaald?” Dan heb ik het eten gekookt, maar het is het beste om het midden in de oven te zetten voordat je het gaat koken.
“Misschien,” gaf hij toe, terwijl hij naar de kleine keek die in een ziekenhuisbed voor volwassenen wegzakte. “In jou?”
“Mijn ouders verkrijgen dat ze snel terug willen willen zijn,” fluisterde ze. “Dat was achtentwintig dagen geleden.”
De verpleegsters vertelden hem later de waarheid. Katie’s ouders hadden de voogdij effectief aan de staat en waren verdwenen.
Dit betekent echter niet dat er geen twijfel bestaat over dat artsen ervan uitgaan dat de hoogte zijn en dat het door anderen wordt overschaduwd.
“Hij vraagt er elke dag naar”, zei Maria, defdelingsverpleegkundige, kalm. “Hij denkt altijd dat ze gewoon aan het werk zijn, het eten halen, de en de file staan.”
De nachtelijke Big John terug naar kamer 117. Katie werd wakker en naar het plafond gestaard, terwijl ze een versleten teddybeer vastschild had.
“Gaat het goed met je broer?” vroeg ze, terwijl ze zich herinneren waar hij daar was.
“Nee lieverd, dat is het niet.”
“Ik ook niet,” zei ze nuchter. « De dokters denken dat ik het niet begrijp, maar dat doe ik wel. Ik ga dood. »
De manier waarop ze het zei, zo kalm voor een zevenjarige, brak iets in John.
“Ben je bang?” vroeg hij.
