Bij zonsopgang zitten vier vrienden, gewapend met thermosflessen koffie en visgerei, aan de oever van een rustig meer. Mist danst op het water, vogels zingen en een plons verbreekt de stilte. Maar de rust duurt niet lang!
Al snel barst er een gesprek over hen los, elk met een flinke dosis zelfspot, waarbij compromissen in elke mogelijke fase worden onthuld om het langverwachte weekend over tien lange jaren te bereiken.
Beloftes die een weekend waard zijn
De eerste man, enigszins verbitterd, begint te dreigen:
« Ik kan me niet voorstellen wat ik moest beloven! Mijn vrouw heeft me een belofte laten zien dat ik volgend weekend het hele huis zou schilderen. De uitdaging is om de streep van mijn verfbus te vullen! »
De tweede barst in lachen uit en antwoordt:
« Schilderen? Een ruzie! Ik moest beloven om tijdens het eten een terras te bouwen. Weet je hoe lang dat duurt? En hoeveel weekenden ik heb? »
De derde haalt zijn schouders op en grijnst:
« Jullie zijn amateurs! Ik heb een hele week bij mijn schoonmoeder moeten doorbrengen voordat ik hier kwam. En dat is nog niet alles: ik moet zijn badkamer beschermen als ik thuiskom! »
De laatste voelt zich na een moment stilte tevreden en mompelt:
« Ik ben hier, en ik gebruik niets. »
De andere drie kijken hem verbaasd aan:
« Hoe heb je dat gedaan? »
Hij haalt zijn schouders op en grijnst:
« Toen mijn wekker vanochtend afging, vroeg hij simpelweg: ‘Vissen of niet vissen?’ Zei ze, en liet me gaan. »
Moraal: Weet hoe je je kaarten moet spelen
Deze anekdote illustreert goed de soms amusante en strategische relaties tussen echtgenoten. Tussen onwaarschijnlijke apparaten en kunstmatige hulpmiddelen vindt elk van hen een manier om deze vrijheden te benutten. Een beetje vissen (en veel humor) is immers een paar concessies waard, toch?
