De wil die mijn hart brak
Toen mijn moeder ftierf, verwachtte ik verdriet – geen verad.
Het was hoog dat het midden op de dag enorm verlicht was, dus je moet met de hele zaak omgaan. Ik elke dag voor haar – door lange nachten, talloze afspraken en rustige ochtenden wanneer ze zich de datum niet meer herinnerde, maar altijd mijn naam herinnerde.
Dus toen ik in het kantoor van de advocaat zat, omringd door familieleden die nauwelijks op dagen kwamen, behalve als er geld in het spel was, geloofde ik dat ze me misschien, heel misschien, had gezien. Dat ze wisten wat die jaren hadden gekost – en wat ze hadden verkeerd.
Maar toen de advocaat het testament voorlas, luister ik vol ongeloof.
Haar hele fortuin – bijna vijf miljoen dollar – ging naar mijn broer en twee tantes.
