6. Ze schrijven hun successen zelden toe aan hun opvoeding.
Wanneer uw volwassen kind terugkijkt op zijn of haar prestaties, valt de lof vaak op buitenstaanders – leraren, coaches, vrienden en zelfs op de zelfbeschikking zelf. U merkt misschien dat elke positieve rol die u hebt gespeeld, wordt geminimaliseerd of volledig genegeerd.
Ze zien hun prestaties misschien als iets wat ze zelf hebben bereikt.
Ondanks hun jeugd, niet vanwege wat jij ze hebt gegeven. En als je er direct naar vraagt, kan het moeilijk zijn om te bepalen wat goed of gunstig was aan hun opvoeding.
Dit betekent niet dat hun jeugd waardeloos was. Emotionele pijn blijft simpelweg het positieve overschaduwen. Wanneer pijn onopgelost blijft, is het moeilijk voor iemand om zowel goede als slechte herinneringen tegelijkertijd vast te houden – dus richten ze zich op wat ze misten, niet op wat ze hebben gekregen.
