7. Ze herinneren zich specifieke momenten uit hun jeugd die jij dacht allang vergeten te zijn.
Je zult misschien verbaasd zijn als je volwassen kind zich gebeurtenissen uit het verleden herinnert die onbelangrijk leken – of waarvan jij dacht dat ze allang waren opgelost. Misschien noemen ze een gemiste voordracht, een straf die ze oneerlijk vonden, of een moment waarop ze zich gekleineerd voelden.
Voor jou lijken deze herinneringen misschien triviaal, zelfs begrijpelijk, gezien de omstandigheden. Maar voor hen kunnen deze gebeurtenissen een emotionele last hebben die je je niet bewust bent. Het feit dat ze steeds terugkomen, suggereert dat dit vormende ervaringen waren – ervaringen die vormgaven aan hoe je kind zich gezien, gehoord en gesteund voelde (of niet).
Het gaat niet altijd om « slecht ouderschap ». De levensomstandigheden waren misschien moeilijk en je hebt je best gedaan. Maar kinderen zien niet altijd de context – alleen de emotionele impact. Het verschil tussen jouw perspectief en dat van hen benadrukt hoe anders je die jaren hebt ervaren.
8. Ze vermijden familietradities waarmee ze zijn opgegroeid.
Als vakanties en speciale gelegenheden in hun kindertijd gekenmerkt werden door stress, rigide verwachtingen en een gebrek aan vreugde, kan je volwassen kind nu proberen dingen anders te doen.
In plaats van oude tradities aan te passen, kunnen ze volledig nieuwe tradities beginnen – tradities die meer ontspannen, inclusief of in lijn met hun waarden aanvoelen. Deze verandering gaat niet per se over het persoonlijk afwijzen van jou; het gaat over het loslaten van patronen die pretentieus of pijnlijk aanvoelden.
