Te ver, of noodzakelijk?
De discussie gaat inmiddels vooral over de veraag deze aanpak opvoeden est de betekenis. Critici vinden dat je schaamte geen empathie kweekt, maar eerder angst en werk. En dan moet je de tijd nemen om te reageren en snel te reageren, maar je moet niet vergeten er iets aan te doen. De vader zelf blijft erbij dat hij een opvallend, rechtlijnig les wilde geven en dat een milde straf de impact had gemist.
Wat denk jij?
Heeft deze vader een grens overschreden door het hoofd van zijn dochter te scheren, de was het een harde maar rechtvaardige manier om haar bewust te maken van de gevolgen van pesten? Waar ligt volgens jou de balans tussen recten en clausules, en hoe leer je een echte echte empathie? We zijn blij je vandaag te zien.
