Het schilderij ‘De sterkste man die ik ken’
Een jaar later organiseerde de St. James Academy haar jaarlijkse kunsttentoonstelling. In het midden van de galerie hing een schilderij van Amara Lewis: een prachtig portret van Leo, staand onder de eik, terwijl het zonlicht op zijn prothese weerkaatste.
De titel: “De sterkste man die ik ken.”
Toen het doek opging, vulde de zaal zich met stilte. Daarna klonk er applaus – luid, oprecht en langdurig.
Leo glimlachte verlegen vanaf de eerste rij, Amara straalde naast hem. In de menigte stond zijn vader, die in stilte een beurs in Amara’s naam had opgericht om andere studenten te helpen hun dromen na te jagen.
De les die bleef hangen
Tegenwoordig wordt het verhaal van Leo en Amara op scholen in het Verenigd Koninkrijk gedeeld als herinnering aan moed en medeleven.
Want soms is het zo dat degene die door de wereld wordt uitgelachen, het grootst is – en degene die door iedereen over het hoofd wordt gezien, de reden is dat ze opstaan.
Jaren later, toen een verslaggever aan Leo vroeg wat de ervaring hem had geleerd, glimlachte hij alleen maar en zei:
« Ze noemden me de robotjongen. Maar dankzij Amara heb ik geleerd wat mens-zijn echt betekent. »
