Ik staarde naar de muur, niet langer boos, alleen maar wezenloos. Ze hadden er genoeg van. Later zul je zien wat er gebeurt. Mijn vader werd vergelijkbaar na een schandaal. Mijn moeder werkte parttime in een warenhuis. Shannon worstelde met schulden. Dezelfde mensen die ooit mijn leven vorm hadden gegeven, konden het niet eens rood maken.
Op een avond begonnen de telefoontjes weer, de een na de ander. Het scherm licht op met hun namen. Ikte telefoon, typ langzaam en stuur één sms’je. Het circus is al vol.
Toen ik mijn telefoon neerzette, schonk ik mezelf een glas wijn en ging verder met schetsen en het zachte keukenlicht. De temperatuur is warm en de stijl van de deur is warm. Eric moet straks naar zijn kantoor, waar hij op zijn kantoor zit, waar de deur in de schetsen aan boord is geplaatst. Mijn eerste ontwerplijn begon vorm te krijgen – die van mij, niet die van hen.
Het klinkt niet alsof het er is. Ik voelde me kalm, standvastig, verdiend. Ik keek naar de telefoon op tafel. Geen telefoontjes, geen excuses, geen stijl. Het soort stilte dat eindelijk vrede heerste. Mijn moeder zei ooit dat mijn bruiloft een circus was. Misschien had ze gelijk, want nu was de show voorbij en vertrok ik met een glimlach.
