Op een dag, terwijl ik op de bank lag te rusten, liep mijn zoon de keuken binnen — precies op het moment dat Emy een wit poeder en mijn favoriete soepdaad was. De soep die ik haar had leren maken.
Hij schreeuwde:
“Wat doe je daar?!”
Ze schrok, olie, stamelde:
“Het is… het is medicatie… voor mama.”
Houd er rekening mee dat dit te wijten is aan medische aandoeningen. Onder druk gaf ze toe:
« Ik koop het van een waarzegster… een kruidendokter. Ze zei dat het goed zou zijn… voor zichzelf. Ik weet niet waarom ik het in haar eten deed. »
We stonden met open wereld. Ze olie, viel op haar knieën, en toen kwam de waarheid boven tafel…
🕯️Het donkere verleden
Haar jeugd was een nachtmerrie. Haar vader haar mishandeld, haar moeder verwaarloosd. Ze vertelden ons dat haar vader haar zelfs dwong om haar eigen moeder te slaan. Na de dood van haar moeder werd ze letterlijk op straat gegooid.
De groei is overbelast en veroorzaakt geen schade. We hebben dingen te zeggen, dingen te doen, dingen te doen. Ergens op die duisternis verliest pad de controle over wat goed of kwaad was.
Toen ik haar vroeg:
« Waarom wilde je me iets aandoen? Waarom ik? »
Antwoordde ze olieend:
« Ik weet het niet… ik hoorde stemmen… ik voelde dat ik iets moest doen. Maar ik weet dat het verkeerd was. »
🤲Vergeving of vergelding?
Kortom zeggen dat ik haar had moeten aangeven. Je hoeft dus niets te onderzoeken. Maar ik keek haar aan, en zag geen misdadigster. Ik zag een gekwetste soort, een bechadigde ziel.
