Van de speelplaats tot oorlogsherinneringen: een universele taal
Wie gebruikte als kind geen gebaren om taboes te omzeilen? Een lezer herinnert zich: « Mijn grootmoeder zei altijd: ‘Als iemand je plaagt, laat hem dan je vijg zien.' » « Je hoeft niet te schreeuwen. » Advies wordt met mededogen gegeven, als een nederig familieritueel.
Dat kleine, gebalde vuistje had ook zijn codes op school. Een gebroken belofte? Hop, vijg, en iedereen begreep dat het een grap was. Een mini-taaltje tussen vrienden, vrij van pijn, maar toch vol medeplichtigheid.
Voordat hij naar voren gaat, verbergt hij zijn trouwring in zijn hand… alsof hij zichzelf symbolisch beschermt, zoals bij kinderspelletjes. De vijg wordt dan een stille metafoor voor liefde, gehechtheid en moed.
