ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Vijf jaar na haar dood onthulde haar bruiloft een schokkende waarheid.

Haar graf. Ze werd uit mijn leven gewist alsof ze nooit had bestaan.

Ik stortte me op mijn werk en de opvoeding van Alma. Ik rondde mijn studie af en begon, in plaats van alleen maar te bouwen, huizen te ontwerpen. Mensen merkten mijn talent op.

Binnen drie jaar startte ik mijn eigen bedrijf. Alma groeide uit tot een vrolijk en vrolijk meisje, net als haar moeder.

Vijf jaar verstreken. Het leven ging door en de pijn veranderde in een licht kloppend gevoel.

Tot de uitnodiging arriveerde.

Esteban, jarenlang mijn beste vriend, ging trouwen. We waren elkaar uit het oog verloren toen hij in dienst ging, maar nu wilde hij dat ik op zijn bruiloft was.

« Wat denk je ervan, Almito? Gaan we naar de bruiloft van oom Esteban? » vroeg ik, terwijl ik kleurde.

« Is er een taart? » vroeg ze serieus.

Ik lachte. « Ja, groot en elegant. »

« Laten we dan gaan, » besloot ze, terwijl ze verder tekende.

De bruiloft vond plaats in een strandresort, vol witte bloemen en een zeebriesje. Esteban omhelsde me stevig toen we aankwamen.

« Man, kijk eens naar jou! Je bent echt een topper, » zei hij, terwijl hij me op mijn schouder klopte. « En die schoonheid moet Alma wel zijn. »

Alma glimlachte verlegen.

De ceremonie was prachtig. De gasten zaten op witte stoelen op het strand. Alma zat naast me, bewoog haar voeten en speelde met de bloem die ik in haar haar had gedaan.

De muziek begon en iedereen stond op.

De bruid liep door het gangpad, haar sluier bedekte haar gezicht.

En eindelijk was het moment daar.

Esteban glimlachte toen ze dichterbij kwam. Toen hij haar bereikte, tilde hij zachtjes haar sluier op.

Ik stopte met ademen. Tranen stroomden over mijn wangen voordat ik me realiseerde dat ik huilde.
Alma keek me verward aan. « Pap, waarom huil je? »

Ik verstijfde en staarde naar de geest van mijn overleden ex-vrouw in haar trouwjurk.

Lucia glimlachte naar de gasten, maar haar ogen werden groot toen ze mij met onze dochter zag.

En toen rende ze weg.

Esteban riep haar verward na, maar ze was al weg. Ik stond op, met trillende benen.

« Hou haar. » En uiteindelijk besefte ik dat de beste wraak was om een ​​gelukkig leven zonder haar op te bouwen.

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire