Het avondeten was een marteling.
Hij heette Daniel, en zelfs zijn lach leek op die van Mark. Toen hij me vertelde dat zijn vader Mark was, draaide mijn wereld op zijn grondvesten.
Gekweld begon ik in zijn verleden te graven en ontdekte de waarheid: Mark had me niet in de steek gelaten – hij ging dood aan kanker.
Uitsluitend ter illustratie.
Om me pijn te besparen, verdween hij onder de hoede van een lieve verpleegster genaamd Laura, die later Daniels moeder werd.
Hij stierf kort na Daniels geboorte.
Tientallen jaren dacht ik dat ik in de steek gelaten en ongeliefd was.
