Terwijl ik op een afspraakje was, kwam de rekening en de serveerster zei zachtjes: « Meneer, uw kaart is geweigerd. »
Het gezicht van mijn date werd bleek van schaamte en ik voelde de ongemakkelijkheid tussen ons als een dikke mist optrekken.
We zeiden niet veel terwijl we onze spullen inpakten om te vertrekken.
Het was een van die momenten waarop trots en onzekerheid met elkaar botsten en ik niet zeker wist hoe de avond zou eindigen.
Maar toen we naar buiten gingen, gebeurde er iets totaal onverwachts.
De serveerster stak plotseling haar hand uit en pakte zachtjes mijn arm. Ze boog zich voorover en fluisterde: « Ik heb gelogen. »
Ik keek haar verward aan en nog voor ik iets kon zeggen, had ze me een opgevouwen bonnetje gegeven en was ze weer naar binnen verdwenen.
Ik draaide het om en in paniekerig handschrift stonden er twee woorden:
