Ze knipperde met haar ogen.
« Ken ik jou…? »
Hij glimlachte lichtjes.
« Niet echt. Maar ik ken je broer. »
Vivian fronste.
« Je broer? »
Ryan draaide zich naar haar om.
« Ja, Vivian. Haar broer is Marcus Grey, CEO van GreyTech Industries. »
Er viel een doodse stilte in de kamer.
Het wijnglas gleed bijna uit Vivians hand.
Marcus Grey, een miljardair en techmagnaat, was een van de invloedrijkste mannen van het land.
En Lena… was zijn jongere zus.
Deel 8: De zus van de miljardair
Vivian stamelde.
« Dat kan niet waar zijn. Marcus Grey? Marcus van GreyTech? »
Ryan knikte.
« Ze groeiden op in dezelfde buurt als ik. Lena betaalde haar eigen studie terwijl haar broer zijn bedrijf opbouwde. Ze praat er niet over, omdat ze het vreselijk vindt als zijn naam genoemd wordt. »
Hij keek naar Lena.
« Marcus zei dat je briljant was – ik wist alleen niet dat jij de Lena was waar hij het over had. »
Ethan draaide zich verbijsterd naar haar om.
« Je hebt me nooit verteld dat je broer Marcus Grey was. »
Lena zuchtte zachtjes.
« Ik wilde niet dat iemand me anders zag. Ik wilde gekozen worden om wie ik was, niet om mijn naam. »
Deel 9: Afrekening
Vivians gezicht verbleekte.
« Lena… lieverd… ik… ik wist het niet. »
Ryans blik verhardde.
« Je hebt er niet naar gevraagd. »
Hij keek naar Ethan.
« Je hebt een goed hart, meid. Laat niemand je dat doen vergeten. »
Toen draaide hij zich naar Vivian.
« Je hebt net een van de meest vrijgevige vrouwen die ik ken beledigd. Ze is vrijwilliger bij de opvangcentra waar jouw bedrijf geld aan doneert – anoniem. »
Vivian deed haar mond open, maar er kwam niets uit.
« Ik ben vandaag vroeg gekomen omdat Marcus me vroeg om op zijn zus te letten, » vervolgde Ryan. « Nu snap ik waarom. »
Hij liep naar Lena toe, gaf haar een tissue en zei zachtjes:
« Laten we je hier weghalen. »
Deel 10: Verontschuldiging
Later die avond, terwijl Lena stilletjes in Ryans auto voor haar appartement zat, verscheen Ethan.
Zijn ogen waren rood.
« Lena, het spijt me zo. Ik wist niet dat ze— »
« Het is niet jouw schuld, » zei ze zachtjes.
« Ze had het mis. Over jou. Over alles. »
Lena glimlachte flauwtjes.
« Ik heb haar goedkeuring niet nodig. Maar ik heb die van jou nodig – niet om wat ik kan zijn, maar om wat ik al ben. »
Hij knielde naast haar neer.
« Ik geef niet om namen of geld. Ik geef om jou. Altijd al. »
Ze bestudeerde hem een tijdje en knikte toen.
« Laten we opnieuw beginnen. Deze keer met de waarheid. »
Deel 11: Tweede diner
Een week later bracht Ethan Lena terug naar het landgoed van Morgan.
Vivian deed de deur open – geen make-up, geen wijn, alleen eerlijkheid.
« Lena, » begon ze. « Ik moet mijn excuses aanbieden. Ik had al een oordeel over je voordat ik je überhaupt kende. »
Lena knikte kalm.
