Tien dagen voor Kerstmis stond ik voor het thuiskantoor van mijn dochter Emily met een pot zelfgemaakte sinaasappeljam, nog warm van het fornuis. Ik had er bijna de hele ochtend aan gewerkt om het even langs te brengen – niets meer, niets opdringerigs. Ik had nooit kunnen bedenken dat dat korte bezoekje onze relatie voorgoed zou veranderen.
Terwijl ik door de gang liep, hoorde ik Emily’s stem – gespannen, geïrriteerd – gevolgd door die van mijn schoonzoon Tyler. Ik had me moeten omdraaien of me moeten aankondigen, maar toen hoorde ik mijn naam.
‘Eerste Kerstdag,’ zei Emily scherp. ‘Voor ieders ogen. Dan zal ik haar vertellen dat ze naar een verzorgingstehuis moet. Als ik haar eerst voor schut zet, zal ze geen tegenstand bieden. Als ze eenmaal vernederd is, zal ze wel instemmen.’
De woorden troffen me zo hard dat ik me tegen de muur moest afzetten. Mij vernederen? Na jarenlang geholpen te hebben – op haar kind te passen na schooltijd, reparaties te betalen, maaltijden te koken, schoon te maken, mijn leven aan het hare aan te passen – was ik ineens iets geworden waar ze vanaf wilde.
Tyler aarzelde. « Emily… dat voelt wreed. Ze is je moeder. »
‘Ze is ook nog eens uitputtend,’ snauwde Emily. ‘Kerstmis is perfect. Iedereen zal er zijn. Ze zal zich niet verzetten met al die ogen op haar gericht. En daarna kunnen we eindelijk leven zonder dat ze ons leven verstoort.’
Ik stond daar roerloos, de pot koelde af in mijn handen. Iets fragiels in me brak plotseling. Ik deinsde achteruit voordat ze me opmerkten, glipte de voordeur uit en reed in een waas naar huis.
Die avond opende ik de bovenste lade van mijn commode – de lade waarin alles lag wat belangrijk voor me was. Financiële documenten. Mijn testament. En een map van mijn advocaat die ik al maanden had genegeerd. Na wat ik had gehoord, bestond er geen twijfel meer.
Als Emily wilde dat Kerstmis de dag zou zijn waarop ze mij zou uitwissen, dan zou ik haar een Kerstmis geven die ze nooit zou vergeten.
De volgende tien dagen zette ik in alle stilte mijn eigen plannen in werking. Voorzichtig. Doelbewust. Toen 25 december aanbrak, belde Emily geïrriteerd. « Mam, waar ben je? Iedereen wacht. »
