Adrian bewoog zich ongemakkelijk heen en weer. Lilibeth sloeg haar armen over elkaar. De meesteres drukte haar hand tegen haar buik alsof het een wapen was.
‘Ten eerste,’ zei ik, ‘dit huis is van mij. Mijn moeder heeft het betaald en op mijn naam laten registreren. Niet op die van Adrian. Niet op die van de familie. Maar op die van mij.’
Lilibeth sneerde. « Dat weten we, Maria. We zijn familie. »
‘Ja,’ antwoordde ik kalm. ‘En toch zijn jullie allemaal vergeten dat ik ook familie ben.’
Er volgde een stilte.
Adrian probeerde iets te zeggen, maar ik stak mijn hand op.
‘Ten tweede,’ vervolgde ik, ‘als u wilt dat ik rustig vertrek, moet u ook de juridische consequenties van uw daden accepteren.’
‘Welke gevolgen?’ snauwde mijn schoonvader. ‘Maak hier geen schandaal van.’
‘Een schandaal?’ Ik glimlachte flauwtjes. ‘Overspel is een strafbaar feit volgens de Filipijnse wet. Net als willens en wetens een relatie hebben met een getrouwde man.’
Het gezicht van de meesteres werd bleek.
Adrian raakte in paniek. « Maria, alsjeblieft, laten we dit privé afhandelen. »
‘In privé?’ vroeg ik. ‘Jullie hebben iedereen hierheen gebracht om me uit mijn eigen huis te jagen. En nu willen jullie privacy?’
‘Je overdrijft,’ zei mijn schoonzus scherp. ‘Hij wordt vader. Wees volwassen.’
‘Ik gedraag me volwassen,’ antwoordde ik. ‘Meer dan wie van jullie ook.’
Toen ging ik verder.
UITSLUITEND TER ILLUSTRATIE
“Ten derde… voordat je me uit dit huwelijk dwong, had je je aannames moeten controleren.”
Adrian fronste zijn wenkbrauwen. « Welke aannames? »
‘Ik ben gisteren naar het ziekenhuis geweest,’ zei ik kalm. ‘Voor een routinecontrole.’
Ik hield even stil.
“En toen kwam ik erachter… dat ik ook zwanger ben.”
Er brak chaos uit.
