‘Ik heb geen idee waar u het over hebt, rechercheur.’
‘Hm-hm.’ Ik hoorde de grijns in zijn stem. ‘Nou, dankzij het feit dat die video nu openbaar is, hebben we voldoende reden voor een onmiddellijk huiszoekingsbevel. Het gaat om de openbare veiligheid. We vallen vanmiddag het magazijn binnen. Ik dacht dat je dat wel wilde weten.’
“Ik hoop dat je vindt wat je zoekt.”
“Ik weet zeker dat we dat zullen doen. En meneer Vaughn? Doe alsjeblieft geen domme dingen meer. Laat ons dit vanaf hier afhandelen.”
“Absoluut, rechercheur.”
Ik hing op en liet een kleine glimlach los. Soms moest je de regels een beetje buigen om gerechtigheid te krijgen.
Diezelfde avond berichtte het nieuws over de inval. Een grote drugsrazzia. Drie arrestaties, onder wie Andre Gillespie. Het onderzoek zou zich richten op het geld, de drugs en de connecties. En alle sporen zouden terugleiden naar Bernice Wright.
Zaterdagmorgen ging mijn deurbel.
Ik opende de deur en zag Kathy daar staan. Haar mascara was uitgelopen en haar handen trilden.
“Mag ik binnenkomen?”
Ik ging opzij staan. Ze kwam binnen alsof ze een vreemd huis binnenliep. We waren sinds de scheiding definitief was niet meer alleen samen geweest.
‘Thomas, ik…’ Ze slikte moeilijk. ‘Het spijt me zo.’
‘Voor welk deel? De scheiding? Dat je je moeder alles liet bepalen? Dat ze me niet geloofde?’
Ze plofte neer op mijn bank. « De politie is gisteren bij ons thuis geweest. Ze hebben moeder urenlang ondervraagd. Ze heeft meteen een advocaat in de arm genomen. Clifford Whitaker zelf is ook langsgekomen. »
“Ik denk dat hij dat gedaan heeft.”
‘Ze vroegen me naar haar eigendommen. Of ik haar huurders kende. Of ik ooit drugs of verdachte activiteiten had gezien.’ Kathy keek me aan, haar ogen rood. ‘Thomas, ik had geen idee. Echt niet. Ik wist het niet.’
“Wist je het niet, of wilde je het niet weten?”
Ze deinsde terug. « Allebei. Misschien. Moeder zei altijd dat ze alleen maar de oude panden van vader beheerde. Dat de huurders ‘lastig’ waren, maar dat ze ze wettelijk gezien niet kon uitzetten. Ik heb dat nooit in twijfel getrokken. »
“Je hebt veel dingen nooit in twijfel getrokken.”
‘Ik weet het.’ Haar stem brak. ‘Ik heb me door haar tegen je laten opzetten. Ze bleef maar zeggen dat je niets om Emma gaf. Dat je altijd aan het werk was. Dat je Emma nooit het leven zou kunnen geven dat ze verdiende. En ik heb geluisterd. God, Thomas, het spijt me zo.’
‘Waarom ben je hier, Kathy?’
“Ook de kinderbescherming is langsgekomen. Ze hebben me ondervraagd zonder dat mijn moeder erbij was. Ze vroegen naar Emma. Naar onze thuissituatie. Naar de invloed van mijn moeder.” Ze veegde haar ogen af. “Ze adviseren dat Emma bij jou wordt geplaatst. Volledige voogdij. Ze zeggen dat mijn thuissituatie instabiel en mogelijk gevaarlijk is vanwege de aanwezigheid van mijn moeder.”
Mijn hart maakte een sprongetje, maar ik hield mijn gezichtsuitdrukking neutraal. « En wat vind jij ervan? »
“Ik denk dat ze gelijk hebben.”
Ze keek me recht in de ogen. ‘Ik denk dat Emma bij jou moet zijn. Ik denk dat ik haar als moeder in de steek heb gelaten door mijn moeder mijn leven te laten bepalen. Ik ga hier niet tegen vechten, Thomas. Ik ga akkoord met de wijziging van de voogdijregeling. En ik zal tegen mijn moeder getuigen als de politie dat nodig heeft.’
“Dat is een grote stap. Zij heeft de touwtjes in handen, Kathy.”
‘Het geld interesseert me niet meer. Ze heeft geprobeerd je kapot te maken. Ze heeft geprobeerd Emma van ons beiden af te pakken – jou naar de gevangenis, mij in haar macht. Ze heeft mijn dochter als pion gebruikt.’ Kathy’s stem klonk hard, iets wat ik al jaren niet meer had gehoord. ‘Ik ben het zat om een marionet te zijn.’
We hebben een uur gepraat. Kathy legde uit dat Bernice haar een sleutel van mijn appartement had gegeven, omdat ze zogenaamd « af en toe even moest komen kijken ». Kathy gaf toe dat ze zwak was geweest, bang voor de afkeuring van haar moeder en wanhopig op zoek naar de erkenning die Bernice haar had onthouden.
Nadat Kathy vertrokken was, belde ik Arnold Yates.
« Als Kathy instemt met de wijziging van de voogdijregeling en de kinderbescherming dit aanbeveelt, kunnen we direct een spoedverzoek tot wijziging indienen, » zei Arnold enthousiast. « Dit kan snel gaan, Thomas. »
“Hoe snel?”
« Spoedzitting binnen twee weken. Als de rechter instemt, kan Emma eind deze maand al fulltime bij u zijn. »
Ik heb zondag Emma’s kamer schoongemaakt. Joseph heeft me geholpen een muur lavendelkleurig te schilderen, haar favoriete kleur. We hebben nieuwe gordijnen opgehangen. En nieuwe lakens met vlinders erop gekocht.
‘Ze komt naar huis,’ zei Joseph.
“Ze komt naar huis.”
De dominostenen vielen snel om.
Maandag: Andre Gillespie werkte mee met de politie. Hij gaf toe dat Bernice Wright zijn huisbaas was en suggereerde dat zij op de hoogte was van zijn activiteiten. Hij overhandigde financiële documenten waaruit bleek dat hij haar 300% meer betaalde dan de huur. « Beschermingsgeld », noemde hij het.
Dinsdag: De FBI heeft nog drie panden van Bernice doorzocht. Twee extra arrestaties.
Woensdag: Bernice Wright werd in haar woning gearresteerd op verdenking van samenzwering tot het distribueren van methamfetamine, witwassen van geld en het manipuleren van bewijsmateriaal. De borgsom werd vastgesteld op 2 miljoen dollar. Ze betaalde deze binnen enkele uren.
Donderdag: Mijn spoedzitting over de voogdij.
De rechtszaal was klein. Rechter Annette Mills zat de zitting voor – een strenge vrouw die bekendstond als rechtvaardig maar ook hard.
De medewerker van de kinderbescherming getuigde als eerste en adviseerde om Emma onmiddellijk bij mij te plaatsen. Ze beschreef het onderzoek, de arrestatie van Bernice en de instabiliteit in Kathy’s thuissituatie.
Kathy was de volgende die getuigde. Ze erkende dat haar moeder de controle over haar had en dat ze had ingestemd met de wijziging van de voogdijregeling.
Toen was ik aan de beurt.
