Na 87 uitnodigingen hebben mijn ouders 4 jaar lang naar dit voorbeeld gekeken: «Het is niet eerlijk om naar huis te gaan. » Mes frères en zuurtjes op ri. Mon fils’est cache derrière ma jambe. Mijn verloofde is pas zijn beste vrouw: het is het leven, mijn ouders hebben recht op hun ouders, en hun ensuite suite is lang genoeg om in een stille dood te blijven…

Er is geen sprake van drama, van namaakproducten, van zure krokante auto’s van een onder spanning staande tafel.

Dylan doet een maaltijd in de puree van terre-grond en Noah taquine is een van de beste dingen die er zijn.

Nous n’avons pas parlé de ce qui s’est passé.

Nous n’en avions pas besoin.

C’était la premier fois de ma vie que you quittais a dîner de fête and me sentant plus legère qu’à ma aankomst.

Je kunt je afvragen of je na de feesten geen schuldgevoel hebt, spijt hebt, of een toegift.

Mais il n’est jamais arrivé.

Noël is déroulé dans la même joie paisible.

De ouders van Noah bieden Dylan een groene fiets en een gevarieerd assortiment aan.

Het is een feit dat de fiets in de allée gewoon een bascule en een riante huur is, de genoux écorchés.

Le père de Noé lui a monré comment reparer l’eraflure.

Sa mère a préparé du chocolat chaud.

Personne n’a élevé la voix.

Personne n’a figé la pièce d’un aanzien.

Het leven van Nouvel An, er zijn veel dingen die te maken hebben met een drankje dat Dylan niet begrijpt, als hij de couvertures eet, terwijl hij popcorn eet.

Een kleintje, geen embrassée en m’a murmuré: « Cette année, pas de dégâts », en gewoon aanwezig, het is een belofte.

Je zult de laatste jaren van mijn ouders tegenkomen.

Er komt een bericht aan dat afkomstig is van een numéro-inconnu.

Een zin: « Tu es allé trop lendenen. »

Geen handtekening.

C’est tout.

Je l’ai bloqué sans hésiter.

Een semaine plus late, een bericht komt aan, het wordt een neef.

Als u begint met het uitvinden van een nieuwe versie van de geschiedenis, kunt u beginnen met het uitvinden van een autoritaire man en coupés met een familiedoel.

Ze stopt met het feit dat het instabiel is, dat het gif zonder reden beschikbaar is, dat Noah geïsoleerd is.

Als ik mijn verhaal doe – geef mijn geschiedenis door, voel mijn verdediging.

Avant, je kunt lange antwoorden krijgen op je notitieaanvraag.

Avant, je herhaalt mijn uitleg onder de douche.

Avant, je kunt je voorstellen dat confrontaties een einde maken aan een wederzijds begrip.

Mais maintenant, je bent een fichais.

Pas op voor het gevoel van enthousiasme.

De la manière guérie.

Je kunt een tweede van de beste essays schrijven die je zegt dat het zo is.

De stilte blijft bestaan.

Pas de verjaardagsboodschap, de excuses, kunnen een m’n manqué betekenen.

En eerlijk, het is niet zo dat ik manquaient pas non plus ben.

J’étais occupé à vivre.

Noah en meer mensen begonnen met het praten met een huis dat deel uitmaakte van een grote tuin en een vraie-kasteel van Dylan die zich ontwortelde.

De ouders van Noah hebben een voorstel gedaan voor onze hulp bij het componeren. Niet alleen een verplichting, maar meer dan pure generositeit, het is een beetje croyaient en nous.

De première was dat Linda dit deed, het gevoel dat haar spiegelbeeld terugkwam.

Je voulais refuser.

Je bent jaloers op dire non, op de mooie nieuwe dingen.

Als u een familielid bent, betekent dit dat de assistent een betekenis heeft voor een van deze dingen.

Maar de ouders van Noé hebben geen hulp aangeboden als een laisse.

Het is niet de belangrijkste tendens.

Een après-midi, Dylan is aan het huren in de tuin, een pissenlit à la main.

Il me l’a tendu et m’a dit: « Fais un vœu. »

J’ai souri, je me suis penchée en j’ai murmuré quelque koos voor het viertal avant van het eerlijke verschil met een soufflé.

Ik vraag wat je wilt.

J’ai dit: «Je l’ai déjà. »

Parce que j’en avais.

Er is een bestand beschikbaar dat slapend is en waarvan de werking naïef is.

Je bent een mari die in een jamais bronché is als je voor je verjaardag kiest, wat een keuze is tussen toegift en toegift.