Ik draaide me om en zag een man van middelbare leeftijd in een duur pak de rechtszaal binnenkomen, met een grimmig gezicht.
Hij zag eruit alsof hij liever ergens anders ter wereld zou zijn.
Onder ede bevestigde Richard de affaire.
Hij verklaarde dat Lennox hem had verteld dat ze ging scheiden, dat ze geld van haar familie had en dat ze hulp nodig had om haar levensstijl tijdens de scheiding te kunnen behouden.
Hij had sieraden, vakanties en dure diners voor haar betaald, in de veronderstelling dat ze een rijke vrouw was die een moeilijke scheiding doormaakte.
Ze vertelde me dat haar man haar mishandelde en dat zijn moeder probeerde haar erfenis te stelen.
Richard legde zijn getuigenis af zonder Lennox aan te kijken.
Ze zei dat ze geld nodig had om hen voor de rechter te dagen.
Het gezicht van Lennox was helemaal wit geworden.
Haar advocaat zat verwoed aantekeningen te maken, duidelijk niet voorzien van deze getuigenis.
Wist u dat mevrouw Lennox Mitchell de opbrengst van de verkoop van haar echtelijke woning gebruikte om hun relatie te financieren?
James vroeg: « Nee, dat heb ik niet gedaan. »
Als ik het had geweten, had ik nooit meegedaan.”
“En wanneer eindigde deze relatie?”
“Vorige maand.
Mijn vrouw ontdekte de affaire en dreigde me te verlaten als ik er niet onmiddellijk een einde aan maakte.”
Toen James klaar was met Richard, probeerde mevrouw Chen de schade te beperken.
Ze betoogde dat de affaire irrelevant was voor het financiële geschil en dat eventuele fouten die Lennox in haar privéleven had gemaakt, niets afdeden aan het feit dat de rechtszaak buitensporig was.
Maar rechter Hris leek niet onder de indruk.
Toen mevrouw Chen ging zitten, boog de rechter zich voorover en bestudeerde de documenten voor zich.
‘Mevrouw Mitchell,’ zei ze, zich rechtstreeks tot Lennox richtend, ‘betwist u dat u de schuldbekentenis hebt ondertekend waarin u ermee instemde mevrouw Mitchell 40.000 dollar terug te betalen?’
Nee, edelachtbare, maar
Betwist u dat u gedurende 3 jaar geen betalingen op deze lening heeft verricht?
De omstandigheden waren
Betwist u dat u en uw echtgenoot het huis dat als onderpand voor deze lening diende, hebben verkocht zonder de schuld af te lossen?
De advocaat van Lennox stond op.
Edelachtbare, mijn cliënt was niet persoonlijk verantwoordelijk voor
Gaat u zitten, therapeut.
Ik stel uw cliënt rechtstreeks vragen.
Lennox zag eruit alsof ze elk moment in tranen kon uitbarsten.
Edelachtbare, ik begreep de juridische implicaties niet.
Mevrouw Mitchell, u bent 32 jaar oud.
Beweer je dat je niet begreep dat je geld moest terugbetalen als je het leende?
Het was niet de bedoeling dat het een echte lening zou zijn.
Het was familiegeld.
De uitdrukking op het gezicht van rechter Hrix werd nog strenger.
Mevrouw Mitchell, ziet u uw handtekening op deze schuldbekentenis?
Ja, maar
Heeft iemand je gedwongen om het te ondertekenen?
Nee, maar het is in ieder geval een echte lening, ongeacht je familieband.
De rechter richtte haar aandacht vervolgens op de aanklacht wegens mishandeling.
Ze liet mevrouw Patterson getuigen over wat ze had gezien en over de politieagenten die op de melding waren afgekomen.
Toen mevrouw Chen probeerde aan te voeren dat het slechts een uit de hand gelopen familieruzie was, onderbrak rechter Hris haar.
Advocaat, mishandeling is mishandeling.
De relatie tussen de partijen is irrelevant.
Ten slotte presenteerde James bewijsmateriaal over Lennox’ uitgavenpatroon: de aankopen van sieraden, de spabehandelingen en de investering in de nepboetiek.
Hij liet zien hoe er in minder dan zes maanden meer dan $600.000 was uitgegeven zonder dat daar iets tegenover stond.
« Edele rechter, » zei James, « dit is geen geval van slecht financieel beheer. »
Dit is een geval van systematische fraude.
Mevrouw Lennox Mitchell gebruikte het geld van haar echtgenoot om een buitenechtelijke affaire te financieren, terwijl ze opzettelijk haar wettelijke verplichtingen jegens mijn cliënt ontweek.
Nadat beide partijen hun standpunten hadden uiteengezet, lastte rechter Hris een korte pauze in.
Ik ging naar de badkamer en spetterde koud water in mijn gezicht, terwijl ik probeerde alles wat ik had gehoord te verwerken.
De omvang van Lennox’ bedrog was nog erger dan ik me had voorgesteld.
Toen de zitting werd hervat, had rechter Hris haar beslissing duidelijk al genomen.
‘Mevrouw Lennox Mitchell,’ begon ze, ‘ik heb nog nooit zo’n overduidelijk geval van financiële fraude en manipulatie gezien. U leende $40.000 van de moeder van uw echtgenoot, stemde in met specifieke terugbetalingsvoorwaarden en ontweek vervolgens drie jaar lang uw verplichtingen, terwijl u meer dan $600.000 uitgaf aan persoonlijke luxe en een buitenechtelijke affaire.’
Lennox begon te huilen, maar rechter Hris was nog niet klaar.
Toen u werd aangesproken op uw gedrag, viel u de vrouw van wie u had gestolen fysiek aan en probeerde u het rechtssysteem te manipuleren om de gevolgen van uw daden te ontlopen.
Ze wendde zich tot haar papieren.
Ik oordeel in het voordeel van de eiser.
Mevrouw Lennox Mitchell, u wordt bevolen het volledige bedrag van $67.000 binnen 30 dagen aan mevrouw Bessie Mitchell te betalen.
Als u niet meewerkt, zal ik loonbeslag en inbeslagname van bezittingen machtigen.
Lennox’s snikken werden steeds luider.
Rechter Hendrickx vervolgde: « Verder verwijs ik deze zaak door naar het openbaar ministerie voor mogelijke strafrechtelijke aanklachten wegens fraude. »
De systematische misleiding en diefstal die in deze zaak aan het licht zijn gekomen, gaan veel verder dan een civiele kwestie.
Mevrouw Chen stond snel op.
Edelachtbare, mijn cliënt beschikt niet over de middelen om dit vonnis te betalen.
Dan had uw klant daarover moeten nadenken voordat hij of zij meer dan $600.000 uitgaf aan sieraden en spabehandelingen.
Deze rechtbank zal financiële fraude niet belonen met medelijden.
Toen we het gerechtsgebouw verlieten, stond Lennox nog steeds te huilen op de gang, terwijl haar advocaat haar probeerde te kalmeren.
Ze keek me aan met pure haat.
‘Dit is nog niet voorbij,’ siste ze toen ik langs liep.
“Je denkt dat je gewonnen hebt, maar het is nog niet voorbij.”
Ik bleef staan en keek haar aan.
‘Echt?’ Ik keek haar aan, en ik wist dat dat de laatste keer zou zijn.
‘Ja, Lennox,’ zei ik zachtjes. ‘Het is voorbij. Het is al voorbij sinds het moment dat je je hand naar me opstak.’
Drie maanden later zat ik op mijn achterveranda naar de zonsondergang boven mijn tuin te kijken toen Terren belde.
Mam, ik heb nieuws.
De vriend van Lennox, degene met de nepboetiek, is vandaag gearresteerd wegens fraude.
Lennox was blijkbaar niet haar enige slachtoffer.
Ze hield zich al jaren bezig met beleggingsfraude.
Helpt dat je om een deel van het geld terug te krijgen?
Waarschijnlijk niet.
Het geld is weg.
Maar dat betekent dat Lennox mogelijk ook strafrechtelijk vervolgd kan worden, als bewezen kan worden dat ze wist dat het oplichting was.
En hoe gaat het met jou?
Beter.
Ik heb een nieuwe baan gevonden.
Het betaalt minder dan mijn oude baan, maar het is eerlijk werk.
En ze waren op de hoogte van mijn juridische problemen toen ze me aannamen.
Ik woon nu in een klein appartement.
Niets bijzonders, maar het is van mij.
Ben je gelukkig?
Er viel een lange stilte.
Weet je wat, mam?
Ik denk van wel.
Voor het eerst in jaren word ik ‘s ochtends wakker zonder me af te hoeven vragen welke financiële ramp me te wachten staat.
Ik weet precies hoeveel geld ik heb, precies wat ik schulden heb en precies wat ik me kan veroorloven.
Het is bevrijdend.
En hoe zit het met die 67.000 die je me schuldig bent?
Ik heb elke maand de betalingen gedaan, precies zoals ik had beloofd.
Het zal me een paar jaar kosten, maar ik betaal elke cent terug.
Terrence, dat hoeft niet.
Ja, dat doe ik.
Het gaat niet alleen om het geld, mam.
Het gaat erom dat ik je laat zien dat ik de man ben die je van me hebt gemaakt.
Nadat ik had opgehangen, zat ik in de invallende duisternis na te denken over de afgelopen maanden.
Ik had mijn geld teruggekregen.
Nou ja, het grootste deel ervan.
Belangrijker nog, ik had mijn zoon terug.
Lennox werd in drie verschillende rechtsgebieden strafrechtelijk vervolgd.
De vrouw van Richard Hawthorne had een scheiding aangevraagd en eiste de helft van al zijn bezittingen.
Het onderzoek naar de nepboetiek was uitgegroeid tot een fraudezaak die zich over meerdere staten uitstrekte.
Iedereen die aan de misleiding had meegedaan, kreeg te maken met de gevolgen.
Terwijl ik rustig in mijn tuin zat, omringd door het leven dat ik door eerlijk werk en zorgvuldig sparen had opgebouwd, trilde mijn telefoon met een sms-bericht van een onbekend nummer.
Ik had het bijna niet gelezen, maar iets dwong me ertoe.
Ik weet waar je woont.
Dit is nog niet voorbij.
Ik bekeek het bericht een tijdje, blokkeerde vervolgens het nummer en verwijderde het bericht.
Lennox kon me vanuit elke gevangeniscel of rechtszaal bedreigen die ze maar wilde.
Ik had camera’s.
Ik had beveiliging.
Ik had de wet aan mijn zijde en ik had de onwrikbare overtuiging dat ik het juiste had gedaan.
Een jaar later verkocht ik mijn huis en verhuisde ik naar een seniorencomplex in Arizona.
Het was er warm en vredig, met een tuinclub en een boekenclub, en buren die een rijk leven hadden geleefd en de kleine dingen in het leven waardeerden.
Ik kocht een klein appartement met uitzicht op de bergen en bracht mijn ochtenden door met het verzorgen van mijn nieuwe tuin en mijn middagen met lezen bij het zwembad.
Terrence kwam twee keer per maand op bezoek en vloog vanuit Chicago, waar hij vast werk en echte vrienden had gevonden.
Hij heeft Lennox nooit genoemd, en ik heb er ook nooit naar gevraagd.
Sommige hoofdstukken in het leven moeten volledig worden afgesloten voordat er nieuwe kunnen beginnen.
Op een avond, terwijl ik mijn rozen water gaf, riep mijn buurvrouw Margaret over de schutting: « Bessie, er staat iemand aan je deur. »
Een jonge vrouw.
Ze ziet er overstuur uit.
Mijn hart sloeg een slag over, maar toen ik naar de voorkant van mijn appartement liep, zag ik dat het niet Lennox was.
Het was een vrouw van in de twintig met bruin haar en vermoeide ogen.
Mevrouw Mitchell, mijn naam is Jennifer.
Ik weet dat dit vreemd klinkt, maar ik moet het met je over Lennox hebben.
Ik bestudeerde haar gezicht en zag iets bekends in haar gelaatstrekken.
Hoe ken je Lennox?
Ze is mijn zus, en ze heeft andere families hetzelfde aangedaan als wat ze de jouwe heeft aangedaan.
We zaten op mijn kleine terras terwijl Jennifer me haar verhaal vertelde.
Lennox was naar Florida verhuisd na de strafrechtelijke aanklachten in Chicago.
Ze gebruikte een andere naam en een zorgvuldig in elkaar gezet Saab-verhaal over hoe ze het slachtoffer was geworden van de familie van haar ex-man.
Ze was verloofd met een andere rijke man en verzon dezelfde leugens over dat ze geld nodig had om valse beschuldigingen te bestrijden.
« Ik heb geprobeerd mensen te waarschuwen, » zei Jennifer.
Maar ze is erg overtuigend.
Ze laat iedereen geloven dat zij het slachtoffer is.
Wat wil je van me?
Hulp.
Jij bent de enige die ooit met succes tegen haar in is gegaan en heeft gewonnen.
Ik wil graag weten hoe je dat gedaan hebt.
Ik zette thee voor ons beiden en vertelde Jennifer alles: het onderzoek, de rechtszaak, het belang van alles documenteren en nooit opgeven.
De kern van de zaak, zei ik uiteindelijk, is begrijpen dat je iemand niet kunt redden van zijn eigen keuzes.
Je kunt alleen jezelf en de mensen om wie je geeft beschermen.
Jennifer bleef eten en we praatten tot laat in de avond over manipulatie binnen de familie en de moed die nodig is om het juiste te doen, zelfs als dat moeilijk is.
Nadat ze vertrokken was, zat ik op mijn terras naar de sterren van Arizona te kijken en na te denken over de bijzondere reis die me hierheen had gebracht.
Een jaar geleden dacht ik dat mijn leven simpel en stabiel was.
Ik had geen idee dat mijn grootste uitdaging en mijn grootste overwinning nog voor me lagen.
Soms zijn de belangrijkste gevechten de gevechten die je nooit wilde voeren, tegen mensen die je nooit wilde kwetsen.
Ter verdediging van principes waarvan je nooit had gedacht dat je ze ooit zou moeten verdedigen.
Maar wanneer die gevechten aanbreken, heb je twee keuzes.
Vecht of geef alles waar je voor hebt gewerkt op aan mensen die jouw goedheid als zwakte zien.
Ik koos ervoor om te vechten.
En tijdens het vechten ontdekte ik dat ik op 64-jarige leeftijd sterker was dan ik ooit had gedacht.
De rozen in mijn tuin stonden prachtig in bloei, hun bloemblaadjes zacht en geurig in de woestijnavond.
Net als ik hadden ze de verplanting overleefd en gedijden ze uitstekend in de nieuwe grond.
Ik heb gemerkt dat sommige dingen sterker worden als ze gedwongen worden om nieuwe wortels te schieten.
Nu ben ik benieuwd naar jullie, die naar mijn verhaal luisteren.
Wat zou jij doen als je in mijn plaats was?
Heb je ooit zoiets meegemaakt?
Reageer hieronder.
En ondertussen laat ik op het laatste scherm nog twee verhalen zien die favoriet zijn bij de kijkers, en die jullie zeker zullen verrassen.
Bedankt voor het kijken tot hier.
Heb je ooit ‘nee’ moeten zeggen tegen familieleden omdat hen helpen je gemoedsrust begon aan te tasten – en welke grens heeft uiteindelijk je toekomst beschermd?
