Officieel zijn het vermiste personen. Onofficieel zitten ze levenslange gevangenisstraf uit op plekken die veel erger zijn dan welke gevangenis dan ook.
Hoofdstuk 6: De nasleep
Jake Sutton herstelde volledig. Hij keerde in februari terug naar UNC. Hij heeft zijn vader nooit om details gevraagd.
Op een warme aprilavond belde Chester Dolan Victor vanuit de gevangenis.
‘Ik weet dat jij dit gedaan hebt,’ zei Chester. ‘Jouw leerlingen. Jouw plan.’
‘Bewijs het maar,’ antwoordde Victor.
‘Dat kan ik niet. Dat is juist het mooie ervan. Waarom heb je ons niet gewoon vermoord?’
“Omdat de dood te gemakkelijk zou zijn geweest. Je moest begrijpen hoe het voelt om hulpeloos te zijn. Om je familie te zien lijden. Dat is wat je Jake hebt aangedaan. Dat is wat je mij hebt aangedaan.”
“Jij bent een monster.”
‘Nee, sheriff. Ik ben een vader. Dat is een verschil.’
Drie maanden later werd Chester Dolan dood in zijn cel gevonden. Zelfmoord door ophanging. Althans, dat stond in het rapport.
Jake studeerde in mei af. Victor zat in het publiek en keek toe hoe zijn zoon zijn diploma in ontvangst nam. Na de ceremonie omhelsden ze elkaar.
‘Dankjewel, pap,’ fluisterde Jake. ‘Voor alles.’
Victor deinsde achteruit. « Je hoeft me nooit te bedanken dat ik je beschermd heb. Dat is wat vaders doen. »
“Ik weet wat het gekost heeft. Ik ken de details niet, en dat hoeft ook niet. Maar ik weet het.”
“Dan weet je waarom we er nooit over kunnen praten.”
“Het is nu voorbij, toch?”
Victor glimlachte. « Het is klaar. »
Ze liepen naar buiten, de zon in.
Victor Sutton keerde terug naar Fort Bragg. Zijn reputatie groeide. Zijn studenten waren de best opgeleide en meest loyale militairen. Ze zouden alles voor de kolonel doen.
En soms, laat op de avond, dacht Victor aan de zeventien mensen die zijn zoon hadden mishandeld. Hij vroeg zich af of hij te ver was gegaan. Dan herinnerde hij zich Jakes gezicht in het ziekenhuis. Hij herinnerde zich Rebecca die lachte.
En Victor zou prima slapen. Want sommige mensen verdienen wat ze krijgen. En sommige vaders zouden de wereld in de fik steken om hun kinderen te beschermen.
Victor Sutton was beide.
