— Je moet publiekelijk erkennen dat hij je in de steek heeft gelaten. Dat hij je in armoede heeft gehouden terwijl ik een toekomst voor je heb opgebouwd. Je moet me vertellen dat je bij mij komt wonen omdat ik voor je kan zorgen.
Ik voelde mijn vuisten zich ballen.
— Je bent gek.
— Ik? Ik geef ze een echte kans. En wat gaf jij ze? Naailessen in een kast?
Emma raakte het contract aan met haar vingertoppen.
— Papa, wat staat er?
Ik las het hardop voor. Een contract waarin stond dat Emma en Clara mij als hun vader moesten verloochenen en al hun verdiensten en welzijn aan Lauren moesten toeschrijven.
— Ze wil dat je me uitlevert. Voor geld.
« Het is walgelijk, » mompelde Clara.
« Het is zakelijk, » corrigeerde Lauren. « En het is een aanbieding voor een beperkte tijd. »
Emma stond langzaam op. Ze pakte de envelop met kaartjes.
« Dat is een hoop geld, » zei ze.
— Emma…
— Laat me even uitpraten, pap.
Ze draaide zich naar Lauren om.
— Dat klopt, het is veel. Maar weet je wat grappig is? We hadden het nooit nodig.
Clara stond ook op.
— We hadden een vader die bleef. Die van ons hield. Die ons leerde om ons niet gebroken te voelen.
« We willen je geld niet, » voegde Emma eraan toe. « Of je jurken. Of jou. »
Ze scheurde de envelop open en gooide de bankbiljetten in de lucht. Ze dwarrelden als confetti neer op Laurens dure schoenen.
— Wij zijn niet te koop.
Lauren ontplofte.
— Ondankbare ellendelingen! Weten jullie wel wie ik ben? Ik ben beroemd! Ik heb mijn hele leven gewerkt!
‘Voor jezelf,’ zei ik kalm.
« En nu wil je ze gebruiken om jezelf voor te doen als een voorbeeldige moeder, » voegde Clara eraan toe. « Wij zijn niet jouw accessoires. »
— Ik wilde de wereld laten zien dat ik een goede moeder ben!
‘Je wilde vooral je imago verbeteren,’ antwoordde Emma. ‘En dat weten we allemaal.’
Clara opende de deur.
— Ga weg.
Woedend pakte Lauren haar kaartjes en tassen en stormde naar buiten, de deur achter zich dichtslaand.
Wat ze niet wist, was dat Emma aan het videobellen was met haar beste vriendin, die alles had opgenomen. De video ging viraal op sociale media.
De legende?
« Dat is wat liefde is. Ware liefde. »
De volgende dag kwam er een lokale journalist. De meisjes vertelden hun verhaal. De verlating. De opofferingen. De liefde van een vader.
Lauren verloor alles. Haar agent. Haar filmrol. Haar imago.
We hebben alles gewonnen.
Een prestigieuze filmschool bood Emma en Clara een beurs aan om kostuumontwerp te studeren. Niet vanwege het verhaal, maar omdat ze oprecht talent hebben.
Gisteren zag ik ze op een filmset, vol zelfvertrouwen de jurken van de actrices rechtzetten. De regisseur vertelde me:
— Je dochters zijn geweldig. We hebben geluk dat we ze hebben.
« Nee, » antwoordde ik. « Ik ben de gelukkige. »
‘s Avonds aten we afhaalnoedels in ons kleine appartement, dat appartement waar Lauren zo’n hekel aan had. We lachten.
Dat is wat rijkdom is. Dat is wat succes is.
Lauren koos voor roem. Ze vond leegte.
We kozen voor elkaar. En we vonden alles.
Want als mensen je in de steek laten, is dat soms het grootste geschenk. Het laat je zien wat er echt toe doet.
En mijn dochters weten al het verschil tussen een prijs en iets dat… onbetaalbaar is.
