Op de derde dag stuurde ik Candace een berichtje. Ze antwoordde meteen: « Ze hebben het geweldig naar hun zin! Zwembad, snoep, tekenfilms – het is een droomweek! »
Ik probeerde haar te geloven. Misschien waren ze gewoon te druk bezig met plezier maken. Ik liet de stilte varen.
En toen, op de vierde dag, kreeg ik een berichtje van Annie. Slechts een paar woorden – maar ze sloegen me de adem af:
« Mam, red ons. Tante heeft onze telefoons afgepakt. Dit is mijn enige kans. »
Ik nam niet op. Ik belde niet. Ik pakte mijn sleutels en reed weg.
De autorit van 25 minuten voelde als een uur. Mijn handen trilden de hele weg.
Wat is er gebeurd? Waarom heeft ze hun telefoons afgepakt? Wat maakten mijn kinderen door?
Uitsluitend ter illustratie.
Ik reed Candace’ oprit op en rende haar tuin in.
Ik verstijfde.
Dean zat op zijn knieën en schrobde de tegels rond het zwembad met een grote borstel. Annie sleepte een zwarte vuilniszak over het gazon, haar kleine handjes worstelden.
Mikayla? Ze lag in een stoel onder een gigantische parasol en dronk als een koningin sap uit een pot.
Toen zag ik een placemat op tafel liggen.
Er stond op: « Annie en Deans dagelijkse klusjes (in ruil voor toegang tot het zwembad en 30 minuten durende tekenfilms). » Ik las de lijst vol ongeloof:
Alleen ter illustratie. Alle slaapkamers vegen en dweilen
Afwassen en drogen
Wasgoed opvouwen (alle drie de slaapkamers)
Gootstenen en toiletten in de badkamers schrobben
Aanrechtbladen afnemen
De vuilnis buitenzetten en het afval recyclen
