Maar tegen de avond vonden ze Evan – niet in het resort, maar in een afkickkliniek in Seattle. Hij had Clara en Noah al een maand niet gezien. Ze had iedereen verteld dat hij « voor zijn werk weg was ». Met wie was ze dan?
Het resort bevestigde dat ze onder een valse naam had ingecheckt – bij een man genaamd Daniel Pierce, een collega van haar bedrijf. Toen de politie haar ondervroeg, hield ze vol: « Noah is in orde. Grace overdrijft. Ze bemoeit zich altijd met alles. »
Een huiszoeking bracht iets duisters aan het licht: verborgen contant geld, valse identiteitsbewijzen en creditcards op verschillende namen. Clara was niet alleen nalatig; ze was van plan te verdwijnen.
Toen ik het Evan vertelde, zag hij er verslagen uit. « Ze zei dat ik niet geschikt was om hem te zien, » fluisterde hij. « Clara was vroeger zo aardig… maar toen begon ze overal over te liegen. »
Twee dagen later arresteerde de politie haar in het resort. Ze verzette zich niet. Haar enige woorden tegen mij waren: « Ik zei toch dat je niet moest snuffelen, Grace. »
Noah herstelde langzaam en begon weer te lachen. Evan kreeg tijdelijk de voogdij, maar de kinderbescherming ontdekte al snel meer: Clara’s geheime financiën, telefoontjes naar Arizona en Nevada, en connecties met gestolen identiteiten. Het verhaal haalde het lokale nieuws: Moeder gearresteerd voor kinderverwaarlozing en fraude .
