Het begon als een van die onuitgesproken familieproblemen waar iedereen van weet, maar waar niet over wil praten.
De rijke ouders van mijn man hadden de beruchte gewoonte om hun portemonnee te ‘vergeten’ als ze uit eten gingen – een handige vergissing waardoor anderen hun luxe maaltijden moesten betalen. Ik had het vaker zien gebeuren dan ik kon tellen.
Dus toen ze mijn moeder uitnodigden voor haar verjaardag in een chique Italiaans restaurant terwijl mijn man en ik weg waren, voelde ik een steek van bezorgdheid. Ik waarschuwde haar zachtjes wat er zou kunnen gebeuren, maar ze glimlachte alleen maar en zei: « Schatje, het komt wel goed. Het komt wel goed. »
Die avond verliep alles precies zoals ik had gevreesd. Mijn schoonouders trakteerden zichzelf op eersteklas wijnen, visgerechten en decadente desserts, waardig aan een koning. Er werd gelachen en gepraat aan tafel totdat de rekening kwam.
Toen klonk het bekende gemompel: gemompel over verloren tassen, vergeten portemonnees en dringende boodschappen. Een voor een verdwenen ze, waardoor mijn moeder alleen achterbleef met een rekening van $1500. Maar ze gaf geen krimp. In plaats daarvan belde ze de ober, bestelde een tiramisu en vroeg om de manager te spreken.
Het toeval wilde dat de manager haar meteen herkende: hij was een leerling van haar basisschool geweest.
