‘Dat is vertrouwelijke bedrijfsinformatie,’ zei ze stijfjes. ‘Ongeveer achtduizend dollar. Betalingen omschreven als ‘bedrijfsontwikkelingsadvies’.’
‘Klopt,’ zei ik, terwijl ik Sarah’s financiële gegevens erbij pakte, die ik via openbare handelsregisters had verkregen. ‘Behalve dat LB Consulting niet geregistreerd staat als een legitieme onderneming. Het is een lege huls die Lydia gebruikt om betalingen te innen die er professioneel uitzien op creditcardafschriften.’
‘Hoe weet je van mijn betalingen af?’ Sarah’s stem was van boos naar wantrouwend veranderd.
‘Omdat ik getrouwd ben met iemand die al die tijd hetzelfde niet-bestaande bedrijf betaalt,’ zei ik. ‘En drie andere mensen doen dat ook. We financieren allemaal verschillende onderdelen van dezelfde levensstijl.’
Ik heb de volgende veertig minuten besteed aan het doornemen van het bewijsmateriaal dat ik had verzameld, samen met Sarah en Rebecca. De locatiegegevens lieten Lydia’s rotatieschema zien. Maandagochtenden in Montclair voor Rebecca. Dinsdag- en donderdagmiddagen in Short Hills voor Sarah. Woensdagavonden in Summit voor Jennifer. Vrijdagmiddagen in Tenafly voor Marcus. Weekenden in Ridgewood voor Grant.
‘Ze plaatst foto’s op Instagram vanaf elke locatie,’ legde ik uit, terwijl ik screenshots liet zien. ‘Yoga-oefeningen op maandagochtend met geolocatiegegevens in de buurt van Montclair, met bijschriften over ‘de week beginnen met intentie’. De tijdstempels komen perfect overeen met uw creditcardafschriften, mevrouw Winters. Ik heb die gegevens uit openbare rechtbankdossiers in uw echtscheidingszaken gehaald.’
Ik kon Rebecca’s tandenknarsen bijna door de telefoonlijn heen horen.
‘Dinsdag- en donderdagposts vanuit Short Hills,’ vervolgde ik, ‘waarop ze te zien is buiten boetiekjes waar ze praat over ‘het steunen van lokale bedrijven’. Sarah, je zakelijke creditcard laat regelmatige betalingen van LB Consulting zien op precies die data.’
Sarah’s stem klonk nu wat strakker.
« Ze vertelde me dat dat andere trainingssessies voor klanten waren, » zei ze. « Ze zei dat haar agenda vol zat met het uitbouwen van haar bedrijf. »
‘Ze loog niet,’ zei ik. ‘Ze had alleen niet gespecificeerd wat voor soort bedrijf ze runde.’
Mijn telefoon trilde door een inkomend gesprek van Jennifer Ashford. Ik heb haar aan de conferentielijn toegevoegd.
‘Mevrouw Hartwell, ik heb de documentatie die u stuurde doorgenomen,’ zei Jennifer met een klinische, beheerste stem – de toon van iemand die gewend is farmaceutische crises te beheersen. ‘Dit zijn ernstige beschuldigingen die serieus bewijs vereisen. Wat is uw bron voor de financiële informatie?’
‘Openbare registers,’ zei ik. ‘Creditcardafschriften verkregen via legale kanalen. Inschrijvingen bij het handelsregister. Locatiegegevens van berichten op sociale media, vergeleken met bekende adressen.’
Ik opende het spreadsheet dat mijn moeder me had helpen maken.
‘Ik ben advocaat gespecialiseerd in bedrijfscontracten, dokter Ashford,’ zei ik. ‘Ik weet hoe ik een zaak moet opbouwen die de toets der kritiek kan doorstaan.’
‘U noemde de kosten voor wellnessretraites die ik zogenaamd zou hebben betaald,’ zei ze. ‘Hoe bent u aan die informatie gekomen?’
‘Via de openbare financiële gegevens van uw farmaceutisch bedrijf,’ zei ik. ‘Vergoedingen voor professionele ontwikkeling staan vermeld in de kwartaalverslagen. De data komen perfect overeen met Lydia’s Instagram-berichten vanuit Miami en Scottsdale. Reizen die ze omschreef als certificeringsprogramma’s, maar die in werkelijkheid luxe vakanties waren.’
Ik hoorde Jennifer scherp naar adem happen.
« Ik heb die vergoedingen goedgekeurd omdat ze me brochures van certificeringsprogramma’s liet zien, » zei ze. « Ze had een geavanceerde training nodig in farmaceutische voedingsplanning. »
‘Heb je gecontroleerd of die programma’s echt bestonden?’ vroeg ik.
Stilte.
‘Dat dacht ik al,’ zei ik zachtjes. ‘Ze is er heel goed in om net genoeg bewijsmateriaal te laten zien om de leugen geloofwaardig te maken.’
Marcus nam om 17:47 uur deel aan het gesprek. Zijn stem, die van een hedgefondsmanager, klonk beheerst en gespannen, zoals je dat hoort bij het beheren van miljarden in volatiele markten.
« Kan iemand me uitleggen waarom ik in een conference call zit met vier vreemden die mijn persoonlijke trainingssessies bespreken? », zei hij.
‘Meneer Chin, we zijn geen vreemden voor elkaar,’ zei Rebecca, terwijl de stem van haar advocaat doorschemerde. ‘We zijn allemaal slachtoffers van dezelfde oplichting. En mevrouw Hartwell heeft documentatie die dat bewijst.’
Ik heb Marcus hetzelfde bewijsmateriaal laten zien en zag hoe de puzzelstukjes voor hem op hun plaats vielen, net zoals bij de anderen. De startinvestering die hij in Lydia’s wellnessbedrijf had gedaan. Geld dat rechtstreeks naar spaarrekeningen met een hoge rente ging, die ik via openbare financiële gegevens had getraceerd. De lunchafspraken op vrijdag die hij aanzag voor privé-mentorsessies – in werkelijkheid geplande afspraken volgens een roulatiesysteem.
‘Ze vertelde me dat ik de enige was die haar visie begreep,’ zei Marcus zachtjes. ‘Ze zei dat iedereen haar alleen als trainer zag, maar ik zag haar als ondernemer.’
‘Ze vertelde Grant dat hij de enige was die haar spirituele reis begreep,’ antwoordde ik. ‘Ze vertelde Rebecca dat ze zich nog nooit zo veilig bij iemand had gevoeld. Ze vertelde Sarah dat jullie samen een imperium zouden opbouwen. Ze vertelde Jennifer dat hun band haar begrip van welzijn aan het veranderen was. Ze stemde de truc af op elk slachtoffer.’
Om 18:15 uur had ik ze alle vier aan de lijn, terwijl ze probeerden te bevatten dat ze systematisch door dezelfde vrouw waren bedrogen.
‘Hoe heb je dit ontdekt?’ vroeg Rebecca. ‘De meeste mensen hebben niet de middelen of vaardigheden om dit soort onderzoek uit te voeren.’
‘Mijn moeder is forensisch accountant,’ zei ik. ‘Ze heeft me geleerd om geldstromen te volgen en naar patronen te zoeken. Toen ik de betalingen van LB Consulting vond en geen legitieme bedrijfsregistratie kon vinden, wist ik dat er iets niet klopte. De getuigenissen op Lydia’s website gaven me de andere namen. De rest was gewoon methodisch onderzoek.’
‘Onderzoek,’ herhaalde Sarah. ‘Je laat het zo simpel klinken.’
‘Het was niet eenvoudig,’ zei ik. ‘Het kostte me acht weken om locatiegegevens te verzamelen, patronen op sociale media te analyseren, openbare registers in te zien en financiële informatie te vergelijken. Maar toen ik het patroon eenmaal zag, kon ik het niet meer negeren.’
Mijn moeder had geholpen met het grondigste onderzoek – het achterhalen van Lydia’s echte adres in Bloomfield, niet het appartement in Hoboken waar Rebecca huur voor betaalde. Dat appartement in Hoboken was Lydia’s daadwerkelijke woonruimte, gefinancierd door één persoon terwijl ze beweerde dat het haar privé-trainingsstudio was. De witte Range Rover stond geregistreerd op Lydia’s naam, maar was verzekerd via Sarah’s bedrijf. De wellnessretraites waren echte reizen, alleen niet voor de certificeringsprogramma’s die ze had beweerd te volgen.
‘Ze heeft een complete levensstijl opgebouwd met ons geld,’ zei Jennifer, haar klinische toon lichtjes trillend. ‘En wij hebben haar daarbij geholpen.’
Het meest belastende bewijsmateriaal bevond zich in een aparte map op mijn bureaublad: schermafbeeldingen van sms-conversaties die Lydia had opgeslagen in een cloudback-upaccount. Ik had ze gevonden via een omgekeerde zoekservice nadat ik had ontdekt dat ze hetzelfde e-mailadres voor meerdere accounts had gebruikt, zij het met kleine naamvariaties.
‘Er is nog iets wat je moet zien,’ zei ik voorzichtig. ‘Lydia heeft aantekeningen gemaakt van jullie gesprekken. Screenshots. Waarschijnlijk als verzekering of om druk uit te oefenen.’
‘Wat voor soort gesprekken?’ vroeg Marcus, met een scherpe stem.
Ik heb de bestanden opgezocht.
