De stijl was absoluut. Patricia zei dat het je eerste spray was. Mark your knikte, zijn ogen neergeslagen, wetende dat hij niet aan het onderhandelen was.
De volgende dagen waren anders. Mark begon zijn beste te doen: hij wees de telefoontjes van zijn moeder af toen ze begon met haar geschenkenige opmerkingen, hij bleef herhaaldelijk thuis bij Ethan en vaste zich zelfs aan voor relatietherapie bij mij. Maar het maakt niet uit wat het is. Wonen hebben tijd nodig om te helen.
Maanden later, toen ik Patricia bij de deur zag staan, terwijl ze probeerde binnen te sluipen, was Mark degene die in de weg stond.
‘Mam,’ zei hij vastberaden. « Niet meer. Hoewel Emma haar niet respecteert, respecteert ze hen op geen enkele manier. »
Toen ik dacht dat er misschien nog geen hoepel was. Dat was ook niet de waarheid, maar de waarheid was dat het niet waar was.
Die nacht, terwijl Ethan sliep, schreef ik nog een zin in mijn notitieboekje:
« Ik was noch degene die iets moest bewijzen. Zij waren het. In dit geval wisten we dat we er waren. »
Als je nog in de luiers zit, kun je even gaan slapen.
