Powered by
GliaStudios
De rechter leunde achterover, niet onder de indruk.
« Dus u beweert dat hij incompetent is, terwijl u niet wist dat hij eigenaar en directeur is van een groot bedrijf? »
Claires stem brak. « We wisten het niet—hij had het verborgen! »
‘En dat,’ antwoordde de rechter, ‘is precies de reden waarom dit verzoekschrift geen enkele grond heeft.’
Met een scherpe klap van de hamer verklaarde hij:
“Deze zaak wordt afgewezen. Meneer en mevrouw Bennett, wees ervan op de hoogte dat verdere pogingen tot financiële uitbuiting strafrechtelijke gevolgen kunnen hebben.”
Claire barstte in woede uit. « Wij hebben hem het leven gegeven! We verdienen iets! »
De rechter keek niet eens op.
« De zitting is geschorst. »
Lucas liep rustig naar buiten, zijn longen gevuld met een opluchting die hij al jaren niet meer had gevoeld.
Zijn ouders hielden niet van hem, maar van het geld dat hij naar hun idee bezat.
In de weken die volgden, prezen investeerders zijn kalmte, de zaak deed de ronde in zakenbladen en mensen juichten hem toe omdat hij standvastig was gebleven.
Maar Lucas ging gewoon weer aan het werk en concentreerde zich op het studiefonds dat hij ter nagedachtenis aan zijn grootvader had opgericht.
Enkele maanden later, tijdens het sorteren van oude dozen, vond hij een brief van Richard.
Daarin stond:
« Bouw een leven op dat de moeite waard is om te leven, niet een leven dat de moeite waard is om mee te pronken. »
Lucas glimlachte.
Eindelijk begreep hij het.
Zijn succes ging nooit over het bewijzen dat zijn ouders ongelijk hadden,
maar over het bewijzen dat zijn grootvader gelijk had.
