« Mam, eet hier vanmiddag maar eens, ik ben vroeg thuis. » Ik glimlachte, getroost door de vrolijke stem van mijn dochter. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat deze dag mijn wereld op zijn kop zou zetten.
Nu wonen Maricel en ik in een klein appartement in Quezon City en vertrouwen we elkaar volledig. Mensen vragen me of ik spijt heb dat ik de politie heb gebeld. Ik glimlach alleen maar:
« Als ik mijn mond had gehouden, was mijn dochter niet veilig geweest. Mijn schoonzoon zou degene zijn geweest die huilend in de gevangenis zat. »
Ik kan me dat benauwde moment in de kast nog goed herinneren: de dag dat ik de waarheid ontdekte, de dag dat mijn hart brak en ik toch sterker werd als moeder.
