Behandelingen voor chronische lymfatische leukemie
De meest voorkomende behandelingen voor chronische lymfatische leukemie zijn: radiotherapie, chemotherapie, stamceltransplantatie, doelgerichte therapie en ondersteunende zorg .
Ondersteunende therapie bestaat uit: transfusies met geconcentreerde rode bloedcellen bij bloedarmoede, transfusies met bloedplaatjes bij bloedingen en antimicrobiële middelen bij bacteriële infecties.
Chronische myeloïde leukemie: hoe wordt het behandeld?
Zodra chronische myeloïde leukemie is vastgesteld, is een behandeling met medicijnen gericht op het defect van de ziekte geïndiceerd . In dit geval gaat het om een genetische translocatie die leidt tot het ontstaan van het abnormale BCR-ABL-eiwit. Dit moet de progressie van de ziekte vertragen.
Deze orale medicijnen, tyrosinekinaseremmers genaamd , werken door de activiteit van het eiwit te remmen , waardoor de ziekte onder controle kan worden gehouden en progressie ervan kan worden voorkomen. Behandeling met tyrosinekinaseremmers heeft de levensverwachting van patiënten met chronische myeloïde leukemie radicaal veranderd, en is nu zeer gunstig.
Als de behandeling adequaat is, wordt deze levenslang voortgezet. Talrijke studies hebben aangetoond dat bij een ernstige en aanhoudende ziekterespons de behandeling kan worden stopgezet, waardoor een behandelingsvrije remissie kan worden gehandhaafd die vele jaren kan aanhouden.
In ieder geval hangt de keuze van de behandeling af van het stadium van de ziekte, de leeftijd en de algemene toestand van de patiënt.
Allogene hematopoëtische stamceltransplantatie is voorbehouden aan patiënten met de versnelde of blastaire fase van de ziekte en patiënten die resistent zijn tegen tyrosinekinaseremmers. Voor een goede behandeling en aanbevelingen is het essentieel dat de patiënt wordt doorverwezen naar een gespecialiseerd hematologisch centrum.
In de vroege stadia van de ziekte is de standaardbehandeling, zoals gezegd, de toediening van zogenaamde « smart drugs », medicijnen die zeer selectief kunnen werken. Deze moleculen (waaronder imatinib, nilotinib en dasatinib) kunnen de mechanismen blokkeren waarmee tumorcellen zich vermenigvuldigen.
In gevorderde stadia van chronische myeloïde leukemie bestaan de therapeutische strategieën uit: chemotherapie, biologische therapie (waarbij lichaamseigen cellen worden gebruikt om de ziekte te bestrijden), monoklonale antilichamen (moleculen die specifieke eiwitten herkennen die aanwezig zijn op tumorcellen maar niet op normale cellen), radiotherapie (in sommige gevallen nuttig voor het verminderen van botpijn of het verkleinen van organen, zoals de milt, die vergroot zijn als gevolg van de ziekte) en beenmergtransplantatie.
Behandeling van acute promyelocytaire leukemie
Dit type leukemie is voor meer dan 90% van de genen van de patiënt te wijten aan retinoïden , en vitamine A is afkomstig van stimulatie van leukemiecellen. De behandeling bestaat uit een combinatie van chemotherapie en retinoïnezuur , vergelijkbare vergelijkbare zorg.
Om de bijwerkingen van chemotherapie (zoals vermoeidheid, spijsverteringsstoornissen, haaruitval, problematisch, remmen, etc.) te voorkomen, die een negatieve invloed op de kwaliteit van leven van patiënten, est de behandeling de laatste jaren bijna uitsluitend gebaseerd op doelgerichte therapie met behulp van smart drugs. Het anti-neoplastische medicijn zou de tumorgroei blokkeren.
Hoe wordt harige elleukemie behandeld?
Deze vorm van leukemie groeit langdurig, waardoor de patiënt per se directe behandeling nodig heeft. Wanneer de diagnose in één van de stadions wordt gesteld, is het mogelijk om op het volgende moment de controles (bezoek aan de kunst en bloedonderzoek) te regelen. Is de ziekte echter al in een vergevorderd stadium, dan is chemotherapie de meest voorkomende behandeling om de ziekte onder controle te houden.
Een operatie waarbij de milt wordt verwijderd, zelden wordt toegepast bij haarcelleukemie. Het kan echter wel geïndiceerd zijn als: de milt vergroot est en pijn veroorzaakt; van milt en graan groeit in bloedplaatjes vernietigt; de milt na chemotherapie is niet kleiner geworden; van infecties onder controle kan worden vermeden.
Hoe leukemie te voorkomen
Bij mogelijke hematologische maligniteiten moet dit worden voorkomen. Daarom zijn er geen signalen te detecteren, zodat u het betreffende woord kunt diagnosticeren.
